Gérard d'Onyn de Chastre

In 1781 behaalde hij de universitaire graad licentiaat in zowel de civiele als de canonieke rechten en werd hierna advocaat bij de soevereine raad van Brabant. Hij werd schepen van de stad Brussel. In 1789 werd hij raadslid van het tribunaal van Leuven en in 1791 amman van Brussel. Deze laatste functie was een zeer belangrijk ambt in het hertogdom Brabant.

In juni 1794 verdreven de Franse revolutionaire troepen de Oostenrijkers die de Zuidelijke Nederlanden reeds sinds 1714 bestuurden. Ten tijde van het Consulaat werden de bestuurlijke eenheden in de Zuidelijke Nederlanden grondig aangepast en werd d'Onyn de Chastre voorzitter van de raad van het Dijledepartement, voorzitter van het kanton Leuven en burgemeester van de hoofdstad van het departement, Leuven, in 1808. Hij bleef burgemeester tot in 1811.

Op 4 mei 1811 werd hij, door de Sénat conservateur, benoemd tot gedeputeerde van het Dijledepartement in het Corps législatif, een functie die hij bekleedde tot aan de val van het Eerste Franse Keizerrijk in 1814.

D'Onyn de Chastre was lid van de Tweede Kamer der Staten-Generaal voor de provincie Zuid-Brabant van 21 september 1815 tot 6 februari 1820 en werd in die periode, in 1817, door Willem I der Nederlanden opnieuw benoemd tot burgemeester van Leuven. Hij bleef dit tot aan de Belgische onafhankelijkheid, waarop hij werd afgezet vanwege zijn oranjegezindheid.

In 1816 verkreeg hij erkenning van erfelijke adel met opname in de Ridderschap van Zuid-Brabant.

Na zijn afzetting bij de Belgische Revolutie bekleedde hij geen politiek ambt meer. Hij stierf in 1837 op 79-jarige leeftijd in Leuven.