Georges Debunne

Debunne kwam uit een familie van socialistische militanten. Hij was de kleinzoon van de socialistische volksvertegenwoordiger August Debunne. Hijzelf werd onderwijzer en sloot zich aan bij de socialistische vakbond.

Op twintigjarige leeftijd werd Debunne voorzitter van de socialistische onderwijzersbond van de stad Halle. Op zijn 31ste, in 1949, werd hij voorzitter van de nationale Algemene Centrale der Openbare Diensten (ACOD). In 1968 werd hij algemeen secretaris van het Algemeen Belgisch Vakverbond (ABVV).

Als voorzitter van het ABVV vertegenwoordigde hij een strijdbare houding, wat hem onder rechtse politici en journalisten de bijnaam 'Meneer Njet' opleverde.

Zijn duidelijk linkse ingesteldheid bewees Debunne ook in 1971, toen hij zich op een ideologisch congres van zijn vakbond uitsprak voor arbeiderscontrole en verregaande structuurhervormingen. Hierin werd hij gesteund door onder andere Jacques Yerna. Deze Luikse vakbondsleider was een prominent medeoprichter van het linkse tendensblad La Gauche binnen de BSP.

Tegelijkertijd speelde Debunne een rol in het terugdringen van de invloed van de Kommunistische Partij van België (KPB). Decennia later heeft hij dat echter betreurd.

Zijn naam werd in de jaren zeventig vaak in één adem vermeld met die van Jef Houthuys, zijn evenknie als leider van de christelijke vakbond.

Met de Tweede Wereldoorlog in het achterhoofd ontwikkelde Debunne een bewust Europees engagement. Daarnaast wilde hij de vakbonden zien meegroeien met de evoluerende economische realiteit. In dit geval de oprichting van de EEG op 1 januari 1958.

Vrij vlug vond hij het noodzakelijk om de vakbondsacties in de zes oprichtende landen te coördineren. Gedurende de jaren zestig bepleitte hij dit regelmatig. Op 8 februari 1973 zat hij de stichtingsvergadering van het Europees Verbond van Vakverenigingen (EVV) voor.

Het is vanwege deze voortrekkersrol dat Debunne van 1982 tot 1985 voorzitter werd van het EVV. Vervolgens was hij tussen 1988 en 2003 nog voorzitter van de Europese federatie van gepensioneerden en ouderen (FERPA).

In 1988 publiceerde hij zijn herinneringen: Ik heb mijn zeg gehad. Memoires (Leuven, Kritak, 208 p.).

Ver de tachtig voorbij schreef Debunne nog een nieuw hoofdstuk bij in zijn loopbaan als Europees vakbondsleider. In het boekje 'Wanneer een sociaal Europa?' uit 2004, zette hij zich af tegen de politieke koers die de EU de voorgaande jaren op sociaal vlak vaarde. Toen zich het 'Verdrag tot vaststelling van een Grondwet voor Europa' aandiende, wees hij dit resoluut af wegens naar zijn mening te asociaal. In Frankrijk, waar het ontwerp voorlag bij een referendum, voerde hij campagne met het neen-kamp.

In België voerden Debunne samen met Jef Sleeckx en Lode Van Outrive gezamenlijk campagne voor een Vlaams referendum over het ontwerp voor een Europese Grondwet. Via het ophalen van 15.000 handtekeningen werd een hoorzitting afgedwongen in het Vlaams Parlement. Het was Sleeckx die de bevoegde commissie zou toespreken. In 2005 ontving hij de Prijs voor de Democratie voor deze inzet.

Naar aanleiding van het Generatiepact richtte Debunne, wederom met Sleeckx en Lode Van Outrive, het Comité voor een Andere Politiek (CAP) op. Dit comité moest uitgroeien tot een nieuwe linkse Belgische partij. Op 10 juni 2007 deed het CAP voor het eerst mee aan de federale parlementsverkiezingen in België. Debunne werd ook actief lid van de 15decemberbeweging, een organisatie die syndicalisten warm wil maken voor een links politiek alternatief.

• In 2005 werd hij genomineerd voor de Vlaamse versie van De Grootste Belg. Hij eindigde op nr. 142, buiten de officiële nominatielijst.
• In de satirische strip Pest in 't Paleis (1983) door Jan Bosschaert en Guido van Meir werd hij gepersifleerd als "Georges Dedunne, deken van de bontmakers".

	Vakbonden in België: Algemeen Belgisch Vakverbond (ABVV)
Nationale voorzitters: André Vanden Broucke · François Janssens · Michel Nollet · Mia De Vits · André Mordant · Rudy De Leeuw · Robert Vertenueil Intergewestelijke & voorzitter: Vlaams ABVV: Miranda Ulens · Waals ABVV: Robert Vertenueil · Brussels ABVV: Jean-Pierre Knaepenbergh Voorgangers: Syndikale Kommissie · Belgisch Vakverbond (BVV) · Syndikale Strijdkomitees (SKK's) · Belgisch Verbond der Eenheidssyndicaten (BVES) · Mouvement Syndical Unifié (MSU) · Algemeen Geünifieerd Syndicaat der Openbare Diensten (ASOD) Internationale Context: Europees Verbond van Vakverenigingen (EVV) · Internationaal Vakverbond (IVV) Nevenorganisaties: Linx+ · Magik? · Working Class Heroes · De Nieuwe Werker (ledenblad) Vakcentrales: Algemene Centrale der Openbare Diensten (ACOD) · Bond van Bedienden, Technici en Kaderleden (BBTK)· Algemene Centrale (AC) · Centrale der Metaalindustrie van België (CMB) · Centrale van de Voeding, Horeca en Diensten (HORVAL) · Belgische Transportarbeidersbond (BTB) Symbolen: Charter van Quaregnon · De Internationale · Dag van de Arbeid · Rode Roos Socialistische Zuil: Parti Socialiste (PS) · Sozialistische Partei (SP) · Socialistische Partij Anders (sp.a) · Jongsocialisten · zij-kant · Curieus · Socialistische Mutualiteiten · S-Plus · JOETZ · VIVA-SVV · (Centrum voor) Thuiszorg · August Vermeylenfonds · Rode Valken · FOS Socialistische Solidariteit · Amsab-Instituut voor Sociale Geschiedenis · Socialistische Gemeenschappelijke Actie (SGA)

Zie de categorie Georges Debunne van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.