André Vanden Broucke

André Vanden Broucke was de zoon van een smid en was van opleiding kleermaker. Later behaalde hij een diploma maatschappelijk adviseur aan de sociale school van Kortrijk. In 1951 begon hij zijn carrière bij het ABVV, waar hij in 1964 adjunct-nationaal-secretaris van de Algemene Centrale (AC) werd.[1]

Van 1958 tot 1964 verbleef hij in Belgisch-Kongo en legde aldaar de basis van de eerste collectieve arbeidsovereenkomsten leidde er de eerste stakingen.[2] Aldaar stampte hij de eerste vakbondswerking uit de grond en leidde tal van militanten op die na de onafhankelijkheid op 1 juli 1960 werden opgenomen in de prille Congolese regering.[3]

Tussen 1979 en 1982 was hij algemeen voorzitter van de AC en vanaf 1982 tot aan zijn pensioen in 1989, voorzitter van het interprofessionele ABVV.[4] Daarnaast was hij voorzitter van de Europese Federatie van Bouwvakkers en Houtbewerkers (EFBH) van 1976 tot 1983.

Naast zijn professionele bezigheden was André actief bij tal van organisaties, zo was hij mede-initiatiefnemer van de fruit- en groetenstoeten in de jaren 70 en van het Vlastreffen, een jaarlijks motortreffen ten voordele van een instelling voor probleemjongeren. In 2004 werd André Vandenbroucke laureaat van De Pluim, een initiatief van de Koning Boudewijnstichting en de regionale zenders Focus en WTV. Daarbij werd de meest verdienstelijke West-Vlaming bekroond.[5] In 2007 verscheen er tevens een boek over zijn levensloop van de hand van auteur Joost Strosse.[6]