Figeac

In de negende eeuw liet Pepijn de Eerste, koning van Aquitanië, een abdij stichten, een zuster van de abdij van Conques. Figeac groeide hieromheen als een van de meest florerende steden in de Midi in de middeleeuwen. Het werd een koopmansstad op de grote pelgrimsroutes, en al in de 14e eeuw stichtte Figeac zijn muren. De rivaliteit tussen de kooplieden en de abt gaf de Franse koning de mogelijkheid om zijn macht in Figeac te vestigen door middel van de benoeming van een landvoogd.

De Honderdjarige Oorlog vertraagde de ontwikkeling van Figeac. Quercy lag destijds in het centrum van het conflict en de handel had er duidelijk onder te lijden. Door de ligging van Figeac aan de grote handelsroutes tussen het noorden en de Middellandse Zee volgde tijdens de renaissance echter een opleving van de stad.

In de periode van 1576-1623 was Figeac een van de vluchtplaatsen voor de Franse protestanten. In die periode werd een groot aantal godsdienstconflicten uitgevochten, met als gevolg dat de ontwikkeling van Figeac stilstond. Daarna ontwikkelde Figeac zich verder. Met name langs het kanaal (een in de 20e eeuw gedempte gracht, nu alleen nog te herkennen aan de straatnaam Rue du Canal) ontwikkelde zich een industrie van leerlooierijen en molens.

Figeac heeft veel oude bebouwing. Al in de belle époque (de periode voor de Eerste Wereldoorlog) is een begin gemaakt met het behouden van het cultureel erfgoed, en is het Hôtel de la Monnaie gerestaureerd. Nog steeds is het een van de hoogtepunten in Frankrijk van de middeleeuwse bouwkunst. Met name de zuidgevel toont nog de originele opzet met de arcades.

In Figeac is de ontwikkeling van het bouwen van de 12e tot de 14e eeuw goed terug te vinden. De grote huizen (hôtels) van de rijke kooplieden hadden op de begane grond de werkplaats en het magazijn; aan de voorkant de arcades met de etalage. De woonruimte was op de eerste etage, via een smalle wenteltrap te bereiken. De zolders waren meestal droogzolders, voor het drogen van fruit, geverfde stoffen en dergelijke. De versiering van de façades was tot begin 13e eeuw Romaans, met bebaarde personages, mythische dieren en gestileerde bladmotieven, zoals te zien op het Maison du Griffon. De eropvolgende Franse gotiek kenmerkt zich door de grotere ramen en de sierlijke bladmotieven. De 14e eeuw kenmerkt zich door de luxueuze stenen paleizen van de oligarchie van Figeac (bijvoorbeeld het Hôtel d'Auglanat).

Tijdens de renaissance volgde een nieuwe generatie van huizen; de vensters werden nog groter, de toegangen van de huizen van de gegoede burgers werden monumentale trappen met fijnbewerkte deuren (bijvoorbeeld het Maison de Galiot de Genouillac).

Opvallend is op de Place des Écritures de afbeelding van de steen van Rosetta, gemaakt in zwart graniet door de Amerikaanse kunstenaar Joseph Kosuth. Het is een monument voor het levenswerk van Jean-François Champollion, samen met de bijbehorende ruimtes met een vertaling in het Frans van de tekst op de steen, en een tuin met onder meer papyrus, verwijzend naar het oudste papier waarop geschreven werd.

In Figeac bevindt zich het Champollion Museum, dat gewijd is aan de Egyptische kunst.

De Chemin du Puy, de 18 km lange pelgrimsroute tussen Figeac en Montredon, is opgenomen op de Werelderfgoedlijst van de UNESCO.

Onderstaande figuur toont het verloop van het inwonertal (bron: INSEE-tellingen).

Grafiek inwonertal gemeente

• Jean-François Champollion (1790-1832), egyptoloog
• Charles Boyer (1899-1978), acteur

• Toeristische informatie van Figeac

Zie de categorie Figeac van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.