George Weah

Weah tekende op 15 mei 1995, op dat moment speler van Paris Saint Germain, in Cannes een tweejarig contract bij AC Milan. De clubs bereikten laat in de avond overeenstemming over de transfersom, die tussen de 10 en 15 miljoen gulden zou hebben gelegen. Zijn verbintenis bij de Parijse club liep af in 1996. Met het aantrekken van Weah anticipeerde AC Milan op het nakende afscheid van de chronisch geblesseerde Marco van Basten.

Weah kondigde in 2002 zijn afscheid aan van de internationale voetbalvelden. Hij was toen 35 jaar oud en stond onder contract bij Al-Jazira Club uit de Verenigde Arabische Emiraten. "Dit is zeker het einde," zei hij na de 1-0 nederlaag die Liberia leed tegen Nigeria bij het Afrikaans kampioenschap voetbal 2002[1], op 12 september 2018 speelde hij op 51-jarige leeftijd nog een afscheidswedstrijd tegen Nigeria (2-1 verlies).

Als speler van AC Milan won Weah in 1995 de Ballon d'Or en de Onze d'Or en werd dat jaar als eerste Afrikaan uitgeroepen tot Wereldvoetballer van het Jaar. Datzelfde jaar won hij ook de prijs voor Afrikaans voetballer van het jaar. Die laatste eretitel verdiende hij ook in 1989, toen hij als speler van AS Monaco 133 punten kreeg. Weah bleef daarmee doelman Joseph-Antoine Bell uit Kameroen 24 punten voor. De Zambiaanse PSV'er Kalusha Bwalya, die de Afrikaanse 'Gouden Bal' in 1988 in ontvangst mocht nemen, eindigde als derde.

In 1996 riep Weah op tot het sturen van VN-troepen naar Liberia. Daarop werd zijn huis in Monrovia door een militie van toenmalig president Charles Taylor in brand gestoken, en werden twee van zijn nichtjes verkracht.[2] De voetballer verbleef op dat moment in Italië, waar hij voor AC Milan speelde.

Weah liet zich meermaals uit over zijn vrees voor president Taylor, die een schrikbewind voerde in het West-Afrikaanse land. "Het is niet veilig," aldus Weah. "Ik wil niet dat er iets met mij gebeurt voordat mijn kinderen zijn opgegroeid. De boodschap van de president is dat ik een doelwit ben."

Weah deed in oktober 2005 mee aan de presidentsverkiezingen in Liberia en leek vooraf de beste kansen te hebben. De zoon van "oosterlingen", de achtergestelde inlandse bevolking van het binnenland, spreekt vloeiend de lokale taal Kru. De voetbalmiljonair strooide in de campagne kwistig met dollars en cadeaus. Hij richtte zich op de ongeletterde werkeloze massa met de leus You know book, or you not know book: I'll vote for you. Uiteindelijk moest hij het afleggen tegen de ervaren jurist en politicus uit een oude "westelijke" familie Ellen Johnson Sirleaf. Weah deed in 2017 opnieuw mee aan de Liberiaanse presidentsverkiezingen en werd deze keer verkozen tot opvolger van Sirleaf.[3] Hij werd beëdigd op 22 januari 2018.