Feodor Felix Konrad Lynen

Feodor Lynen werd geboren in München als zevende van de acht kinderen van Wilhelm Lynen, hoogleraar werktuigkunde aan de Technische Universiteit München, en Frieda Prym Lynen. Na het afstuderen aan de Luitpold-Gymnasium in 1927 begon hij zijn studie in 1930 aan de faculteit scheikunde van de Universiteit van München. In 1937 studeerde hij onder Heinrich Wieland af met het werk "On the Toxic Substances in Amanita". Drie maanden later huwde hij Wielands dochter, Eva, met wie hij vijf kinderen zou krijgen: Peter, Annemarie, Susanna, Eva-Marie en Heinrich.

Na nog enkele jaren lezingen te hebben gegeven aan de Universiteit van München, werd hij in 1947 aangesteld als universitair hoofddocent. In 1953 werd hij er gewoon hoogleraar biochemie. Vanaf 1954 was Lynen, naast zijn hoogleraarschap, directeur van het Max-Planck Instituut voor Cellulaire Chemie in München, welke in 1972 werd samengevoegd met het Max-Planck Institute of Biochemistry.

Lynen belangrijkste onderzoeksgebied was de metabolisme van cholesterol en vetzuren, hij isoleerde het coenzym A (CoA) uit gist en droeg belangrijke bijdragen toe aan het begrijpen van het mechanisme van biotin-afhankelijke carboxylations. Samen met Konrad Emil Bloch werd hij onderscheiden met de Nobelprijs voor zijn werk omtrent cholesterol en vetzuren. Op 11 december 1964 gaf Lynen zijn Nobel-lezing getiteld The Pathway from Activated Acetic Acid to the Terpenes and Fatty Acids.

• Nobel biography
• Alexander von Humboldt Foundation, Feodor Lynen Research Fellowships: Experienced en Postdoctoral.