Dr. John

Dr. John treedt op bij het festival "Jazz à Vienne" in Frankrijk in juli 2006.

Doctor Mac Rebennack met de doctorsbul van Tulane University, mei 2013.

Zijn vader, die ook Malcolm John Rebennack heette, had een radio- en televisiewinkel en verkocht ook grammofoonplaten, waardoor de zoon al vroeg allerlei muziekinvloeden onderging, waaronder de blues van Big Bill Broonzy en Memphis Minnie, de jazz van Louis Armstrong en Miles Davis en de countrymuziek van Hank Williams en Roy Rogers.

Zijn muzikale carrière begon in de jaren vijftig in New Orleans. Hij zat als gitarist in verschillende bands en had in 1959 een kleine hit met een instrumentaal nummer Storm Warning. Hij moest de gitaar opgeven nadat zijn linkerringvinger in 1960 in Jackson (Mississippi) was getroffen door een kogel die op zijn medemuzikant Ronnie Barron werd afgevuurd. De vinger moest in het ziekenhuis weer worden aangezet, maar werkte nooit meer naar behoren. Hij koos toen de piano tot zijn hoofdinstrument.[1]

Als sessiemuzikant in Los Angeles was Rebennack in de jaren zestig lid van het losse collectief The Wrecking Crew, waarmee hij deelnam aan opnamen voor sterren als o.a. Sonny & Cher en Canned Heat.

Eind jaren zestig nam Rebennack de artiestennaam Dr. John The Night Tripper aan, ontleend aan een legendarische voodoo-dokter die rond 1800 in Louisiana zijn praktijken had uitgeoefend. In zijn psychedelische optredens gebruikte hij voodoo-rituelen en droeg hij extravagante kostuums en pruiken, waarmee hij zich een cultstatus wist te verwerven. Zijn debuutalbum Gris-Gris (1968), waarin hij voodoo-ritmes en bezwerende gezangen verwerkte in New Orleans bluesmuziek, had groot succes, meer dan de in dezelfde stijl doorgaande opvolgers Babylon (1969) en Remedies (1970).

Aan The Sun, Moon, And Herbs (1971) leverden ook Eric Clapton en Mick Jagger een bijdrage. Dit album markeert de overgang naar een rustiger muzikale stijl die zich meer richtte op de traditionele rhythm-and-blues en funk en die tot volle bloei kwam in het album Dr. John's Gumbo (1972). Het nummer Iko Iko hieruit haalde een notering in de Billboard Hot 100. Belangrijk was ook het volgende album In the Right Place (1973), waarvan vooral de songs Right Place Wrong Time en Such a Night succes hadden, ook door de zelfspot van de teksten, waaraan ook Bob Dylan, Bette Midler en Doug Sahm hadden bijgedragen. Desitively Bonnaroo (1974), met medewerking van Allen Toussaint, werd voorlopig Dr. John's laatste echte funkalbum. Pas twintig jaar later keerde hij met Television terug naar die stijl.

Na het midden van de jaren zeventig bleef Rebennack zeer actief als solomuzikant. Als sessiemuzikant werkte hij met onder anderen de Rolling Stones, Van Morrison, Willy DeVille, Carly Simon en James Taylor). Hij produceerde en componeerde filmscores (bijvoorbeeld voor Cannery Row). In veel films is zijn muziek gebruikt en dook hij soms ook zelf op, zoals in The Last Waltz van Martin Scorsese, waarin hij optrad met Such a Night op het legendarische afscheidsconcert van The Band op Thanksgiving Day 1976.

Als typisch exponent van de jaren zeventig raakte Dr. John enigszins buiten de mainstream van de popmuziek, maar er bleef een trouwe schare fans van zijn mengsel van onder meer blues, New Orleans R&B en Americana.

Aan Dr. John werd zes maal een Grammy Award uitgereikt.[2] In maart 2011 werd hij door John Legend de Rock and Roll Hall of Fame binnengeleid.[3] In mei 2013 ontving Rebennack een eredoctoraat aan Tulane University in New Orleans, tegelijk met de Dalai lama.[4]

Op 6 juni 2019 overleed hij, op 77-jarige leeftijd, aan de gevolgen van een hartaanval.

Citaat

"There's only two kinds of music: good and bad, and I would like to think about my music as being good".[5]

• Dr. John (Mac Rebennack) & Jack Rummel: Under a Hoodoo Moon: The Life of Dr. John the Night Tripper, St. Martin's Press, New York, 1994. ISBN 0-312-10567-3

• Dr. John zingt en speelt IKO IKO met onder anderen Ringo Starr, Clarence Clemons, Rick Danko, Levon Helm, Garth Hudson, Nils Lofgren, Billy Preston en Joe Walsh.

Zie de categorie Dr. John van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.