Citroën Dyane

Rond de tweede helft van de jaren zestig daalden de verkoopcijfers van de 2CV, voornamelijk door de concurrentie (Renault 4) maar ook door eigen modellen met krachtigere motoren zoals de Ami 6. Toenmalige directeur Pierre Bercot wilde snel een echte concurrent voor de R4. De Ami bediende toch een wat ander marktsegment.

Dyane 6 (1972)

Bercot stelde zelf het eisenpakket op:

• concurreren met de Renault 4
• vijfde deur (alhoewel hij daar eigenlijk niet vóór was; dat vond hij iets voor bestelauto's)
• niet meer dan 2 fiscale pk's, de Renault viel in een hogere klasse
• low budget, dus zo veel mogelijk hergebruik van onderdelen van de Ami en 2CV
• de auto moest op dezelfde productielijn als de 2CV gemaakt worden

Vooral dit laatste is bepalend geworden voor de Dyane. Als van dezelfde productiefaciliteiten gebruik kon worden gemaakt als die van de 2CV, scheelde dat veel in de kosten. Bovendien, als het model goed aansloeg, zou de productie van de 2CV geruisloos kunnen worden vervangen door die van het nieuwe model.

De keerzijde was echter dat de buitenmaten van de nieuwe auto, en vooral de breedte, daarmee vastgesteld waren. Breder dan de 2CV kon niet.

Bercot had wel een organisatorisch probleem. Het stylingbureau van Citroën was bedolven onder het werk. Daarbij was het hoofd van de afdeling, Flaminio Bertoni, net overleden en Robert Opron benoemd tot zijn opvolger. Op het programma stonden onder andere de restyling van de DS, die van de Ami 6, en er liepen projecten als de F enzovoorts. Bercot besloot om de vormgeving uit te besteden aan het ontwerpbureau van Panhard, de oudste nog bestaande automobielfabrikant van Frankrijk, deels eigendom van Citroën.

Bij Panhard ging Louis Bionier aan de slag. Toen hij in het voorjaar van 1965 de eerste schetsen liet zien, was de directie van Citroën niet erg tevreden. De neus was te massief en leek te veel op de Ami 6. Ook de achterkant kon geen goedkeuring wegdragen.

In plaats van Bionier met huiswerk terug te sturen, liet Citroën het aanpassen over aan Jacques Charreton die net in dienst was getreden. Hij heeft uiteindelijk de karakteristieke neus en achteraanzicht bedacht.

De holle deuren zijn geen stilistisch grapje. Om stevig te zijn mochten de deuren niet vlak zijn. Ideaal gezien moesten ze dus bol worden. Omdat hiermee de totale breedte van de auto die van de 2CV-productielijn zou worden overschreden, werden ze hol gemaakt. Flaminio Bertoni zou dat ook al eens bedacht hebben waarbij hij hoopte dat holle deuren geluid zouden weerkaatsen als een spiegel.

Charreton had oorspronkelijk vierkante koplampen willen hebben. Dat was te duur; uiteindelijk kreeg de Dyane ronde koplampen met daaromheen een vierkante sierring.

Het dashboard is van de hand van Henry Dargent. Zijn ontwerp voor het Dyane-dashboard is vrijwel ongewijzigd overgenomen voor de Ami 8.

De naam kwam uit de archieven van Panhard, dat naast de merknamen Dyna, Dynavia en Dynamic ook Dyane had gedeponeerd. En aangezien Citroën toch eigenaar was van Panhard, was dat snel te regelen. Enige associatie met de Romeinse godin van de jacht werd door Opron stellig ontkend.[1]

In Vlaanderen werden de Dyane en 2CV in de volksmond een "Geit" genoemd, in tegenstelling tot de benaming "(Lelijke) Eend" die in Nederland voor een 2CV gebruikt werd.

Het onderstel van de Dyane is identiek aan dat van de Citroën 2CV. Oorspronkelijk had de Dyane een 425 cc motor. In 1968 volgde de 435 cc en de 602 cc motor (de Dyane 6). Vanaf 1977 had de Dyane schijfremmen voor.

• Dyane Vereniging Nederland
• Alles over de Citroën Dyane

Zie de categorie Citroën Dyane van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.