Christendemocratische Volkspartij (Zwitserland)

In 1840 werd in de herberg Rössli in Ruswil door leidende Zwitserse conservatieven de Ruswiler Erkläring ("Verklaring van Ruswil") ondertekend. De conservatieven van rooms-katholieken huize namen hierin stelling tegen de liberale tijdgeest. Later werd in de herberg Rössli ook de Ruswiler Verein ("Vereniging van Ruswil") opgericht. Deze Ruswiler Verein geldt als voorloper van de Zwitserse Conservatieve Volkspartij. Na de Sonderbundsoorlog (1847), die verloren was door de conservatieve katholieke bergkantons, verloren de conservatieven hun invloed op nationaal niveau, maar bleven sterk in de katholieke kantons.

Veroverden de Katholieke conservatieven bij de eerste verkiezingen van de Bondsrepubliek Zwitserland in 1848 nog 9 zetels in de Nationale Raad (tweede kamer van het federaal parlement), in 1878 waren dat er al 35. In het parlement stond de conservatieve fractie een "kerkvriendelijke politiek" (dat wil zeggen een politiek tegen de Kulturkampf) voor en verdedigde de autonomie van de kantons. Om hun politieke doelen te bereiken sloten zij vaak tijdelijke allianties met de (conservatieve) liberalen en gereformeerde conservatieven.

Josef Zemp

In 1891 werd Josef Zemp als eerste katholieke conservatief in de Bondsraad (regering) gekozen. De invloed van de conservatieven nam toe. In 1912 verenigden de Katholieke conservatieven zich in een partij, Zwitserse Conservatieve Volkspartij (Schweizerische Konservative Volkspartei, SKVP) genaamd. Met de invoering van het stelsel van evenredige vertegenwoordiging aan het begin van de 20e eeuw, zag de SKVP haar zetelaantallen toenemen. In 1919 werd er een tweede katholieke conservatief (Jean-Marie Musy) in de Bondsraad gekozen. Van 1954 tot 1959 zaten er zelfs drie Katholieke conservatieven in de Bondsraad.

Oud partijlogo

In 1957 werd de partijnaam veranderd in Conservatief Christelijk-Sociale Volkspartij (Konservativ-Christlichsoziale Volkspartei, KCVP). In 1970 werd de huidige partijnaam, Christendemocratische Volkspartij (CVP/PDC/PPD), aangenomen.

De CVP/PDC/PPD is een christendemocratische partij. In sommige opzichten neemt de partij traditionele centrum-rechtse standpunten in, met name in ethische kwesties, anderzijds worden centrum-linkse standpunten ingenomen, bijvoorbeeld met betrekking tot de verzorgingsstaat en sociaal beleid.

De partij is voor versterking van de economische groei door vermindering van de bureaucratie, een juiste belasting en meer flexibiliteit op de arbeidsmarkt. De partij is voor een sterke familiepolitiek en een politiek die alle regionen van Zwitserland kansen biedt. Het wil de sociale zekerheid zeker stellen, ziektekosten betaalbaar houden, gezonde staatsfinanciën, een multifunctionele en gezonde agrarische sector, een neutraal blijvend, versterkte integratie van buitenlanders en een versterkte economische binding aan de Europese Unie. Samen met de Vrijzinnig Democratische Partij (FDP/PRD/PLR) en de Socialistische Partij van Zwitserland is de CVP/PPD/PDC de meest EU gerichte partij.

De CVP/PDC/PPD kent zowel een sterke linker- als rechtervleugel. De linkervleugel wordt gesteund door de Christen-socialen, de aan de CVP/PDC/PPD gelieerde christelijke vakbond Arbeitsgemeinschaft Wirtschaft und Arbeit en de Junge CVP[5]. Ook is er een sterke rechtervleugel, die gesteund wordt door conservatieve katholieken en politici uit de bergkantons. Het grote probleem voor de CVP/PDC/PPD is, en dat geldt ook voor de FDP/PRD/PLR, dat de partij moeite heeft om aan te geven waar zij precies staat in het politieke spectrum. Deze vaagheid was jarenlang hoofdreden voor het succes van de CVP/PDC/PPD (en FDP/PRD/PLR), maar blijkt de laatste jaren juist tegen te werken.

Standpunt
Pensioengerechtigde leeftijd naar 67 jaar
Zwangerschapsverlof naar 24 weken
Meer sociale voorzieningen voor families met een laag inkomen
Meer geld naar integratie van migranten
Strengere inburgeringseisen
Verruiming adoptiewetgeving ten gunste van homoseksuele paren
Strenge abortuswetgeving
Federale belastingverhoging
Handhaving moratorium genetische manipulatie
Geleidelijke afbouw kernenergie
Een kleiner leger
Toetredingsonderhandelingen met de EU
Actievere buitenlandpolitiek
Vrij verkeer van personen tussen Zwitserland en de EU
Invoering federaal minimumloon
Bron: smartvote.ch

Afbeelding	Persoon	Kanton	Departement	Periode
	Viola Amherd	Wallis	Departement van Economische Zaken (Zwitserland) Departement van Defensie, Volksverdediging en Sport	2019-heden

Tot 2003 beschikte de Christendemocratische Volkspartij over twee zetels in de Bondsraad. Na de heroverweging van de zogenaamde toverformule verloor de partij toen haar tweede zetel aan de SVP/UDC. Sinds 1 januari 2019 is Viola Amherd het Bondsraadslid van de CVP/PDC/PPD.

De vrouwenafdeling van de CVP/PDC/PPD heet CVP-Frauen. De voorzitster van de CVP-Frauen is Babette Sigg-Frank.

Nauw verbonden met de CVP/PDC/PPD, maar zelfstandig, is de Junge CVP. De Junge CVP is progressief en staat een sociale liberale politiek voor. De Junge CVP baseert zich op christelijke normen en waarden maar is geen katholieke partij. De Junge CVP doet op kantonnaal niveau mee aan de verkiezingen met een eigen lijst. Voorzitter van de Junge CVP is Tino Schneider.

In de Bondsvergadering vormt de CVP samen met de Evangelische Volkspartij een fractie met de naam Fractie CVP in de Bondsvergadering. Fractiepresident is Filippo Lombardi (CVP) uit het kanton Ticino.

• Adalbert Wirz - 1912 - 1917
• Eugène Deschenaux - 1917 - 1919
• Joseph Räber - 1920 - 1928
• Ernest Perrier - 1928 - 1932
• Eduard Guntli - 1932 - 1934
• Raymond Evéquoz - 1934 - 1935
• Emil Nietlischbach - 1935 - 1940
• Pierre Aeby - 1940 - 1946
• Josef Escher - 1946 - 1950
• Max Rohr - 1950 - 1955
• Jean Bourgknecht - 1956 - 1959
• Ettore Tenchio - 1960 - 1968
• Franz-Josef Kurmann - 1968 - 1973
• Hans Wyer - 1973 - 1984
• Flavio Cotti - 1984 - 1987
• Eva Segmüller (v) - 1987 - 1992
• Carlo Schmid-Sutter - 1992 - 1994
• Anton Cottier - 1994 - 1997
• Adalbert Durrer - 1997 - 2001
• Philipp Stähelin - 2001 - 2004
• Doris Leuthard (v) - 2004 - 2006
• Bruno Frick (waarnemend) - 2006
• Christophe Darbellay - 2006 - 2016
• Gerhard Pfister - 2016 - heden

De vicevoorzitters van de CVP/PDC/PPD zijn: Dominique de Buman en (tot 2006) Bruno Frick. Filippo Lombardi is fractiesecretaris van de CVP-Bundeshausfractie.

• Politiek in Zwitserland

• Officiële website (in het Duits), Officiële website (in het Frans)
• Geschiedenis van de CVP op de Historisches Lexikon der Schweiz (in het Duits)

• Gruner, E. (1969). Die Parteien in der Schweiz.
• Altermatt, U. (2000). Die Christlichdemokratische Volkspartei der Schweiz 1945-1999, in Christlich-demokratische und konservative Parteien in Westeuropa 5. Hoofdredactie: H.-J. Veen, blz. 35-115