België op het Europees kampioenschap voetbal 1984
België was een van de deelnemende landen op het Europees kampioenschap voetbal 1984 in Frankrijk. Het was de derde deelname voor het land. Guy Thys nam als bondscoach voor de tweede keer deel aan het EK. België, dat vier jaar eerder de finale had verloren, overleefde de groepsfase niet.
 BEL | |
        Thuistenue
|
   Uittenue
|
Kwalificatie
België begon op 6 oktober 1982 in groep 1 aan de kwalificatie voor het Europees kampioenschap. De Belgen kwamen in eigen land tegen Zwitserland al na een minuut voor via een eigen doelpunt van verdediger Heinz Lüdi. Net na de rust diepte Ludo Coeck de score. Goaltjesdief Erwin Vandenbergh zorgde in het slot voor de 3-0 eindzege.
België nam het op de tweede speeldag op tegen co-leider Schotland. Kenny Dalglish, de ongrijpbare aanvaller van Liverpool FC, trapte de Schotten twee keer op voorsprong, Vandenbergh kon tussendoor milderen. Maar de Rode Duivels sleepten alsnog een overwinning uit de brand. François Van der Elst, die aan de laatste jaren van zijn interlandcarrière bezig was, scoorde nog twee keer en bezorgde België een 3-2-overwinning.
De Rode Duivels haalden 3 op 3, want na Zwitserland en Schotland won het team van Guy Thys ook van Oost-Duitsland. In Leipzig werd het 1-2 na doelpunten van opnieuw Van der Elst en Vandenbergh. Nadien wonnen de Duivels in eigen huis met dezelfde cijfers van de Oost-Duitsers. Ditmaal zorgden Jan Ceulemans en Ludo Coeck voor de goals.
Vervolgens vertrok België naar Schotland. De Duivels hadden genoeg aan een gelijkspel om groepswinnaar te worden. Frank Vercauteren zette zijn land op rozen door al na enkele minuten te scoren. De Schotten ging op zoek naar een gelijkmaker, maar die viel pas in de 75e minuut. De Belgen hielden stand en plaatsten zich voor het EK. In de laatste wedstrijd tegen Zwitserland kregen de Belgen hun eerste nederlaag aangesmeerd. Het werd 3-1. Vandenbergh scoorde zijn vierde goal in de kwalificatie en sloot zo samen met Joachim Streich de campagne af als topschutter.
Kwalificatieduels
| 6 oktober 1982 | België .svg.png){kind=small} |
3 – 0 | .svg.png){kind=small} |
| 15 december 1982 | België |
3 – 2 |  |
| 30 maart 1983 | DDR  |
1 – 2 | |
| 27 april 1983 | België |
2 – 1 | |
| 12 oktober 1983 | Schotland |
1 – 1 | |
| 9 november 1983 | Zwitserland |
3 – 1 | |
Eindstand
| Land | Wed | W | G | V | DV | DT | DS | Pnt | |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1 | | 6 | 4 | 1 | 1 | 12 | 8 | +4 | 9 |
| 2 | | 6 | 2 | 2 | 2 | 7 | 9 | -2 | 6 |
| 3 | | 6 | 2 | 1 | 3 | 7 | 7 | 0 | 5 |
| 4 | | 6 | 1 | 2 | 3 | 8 | 10 | -2 | 4 |
Het Europees kampioenschap
De voorbereiding op het Europees kampioenschap werd grondig verstoord door het uitbarsten van de Bellemansaffaire. Het omkoopschandaal trof alle spelers van Standard Luik en Waterschei SV Thor en bijgevolg ook de nationale ploeg. Onder meer Eric Gerets, Gerard Plessers en Walter Meeuws vielen uit de ploeg, hetgeen de komst van heel wat Rode Duivels met amper of geen ervaring inleidde.
België belandde in groep A met gastland Frankrijk, Joegoslavië en Denemarken. De Duivels wonnen hun eerste duel, tegen Joegoslavië, overtuigend met 2-0. De 18-jarige Enzo Scifo kreeg de voorkeur op Ludo Coeck en dirigeerde het team naar de zege. Erwin Vandenbergh opende de score, later kopte Georges Grün een hoekschop van Scifo binnen.
In de tweede wedstrijd ontmoette België het gastland. Een ontketende Michel Platini leidde Frankrijk naar een 5-0 zege. De Franse aanvoerder scoorde zelf drie keer en werd de ster van het toernooi. Ondanks de zware nederlaag kon België zich nog plaatsen voor de halve finale, maar dan moest het wel voorbij Denemarken. Bij de Scandinaviërs voetbalden heel wat spelers met een Belgische achtergrond. RSC Anderlecht was de werkgever van Frank Arnesen, Kenneth Brylle en aanvoerder Morten Olsen, AA Gent die van Søren Busk en KSC Lokeren had de Deense spits Preben Larsen in zijn rangen lopen. Verder beschikte Denemarken ook over de talentvolle Michael Laudrup.
De Denen wonnen met 3-2. Larsen lokte een strafschop uit en scoorde later ook het beslissende doelpunt. Ook Arnesen en Brylle pikten een doelpunt mee. Bij de Belgen kwamen de doelpunten van Ceulemans en Vercauteren.
Technische staf
| Naam | Functie |
|---|---|
| Technische staf | |
| Guy Thys | Bondscoach |
| Julien Labeau | Assistent-trainer |
Selectie
| Nr. | Naam | GW |  |
 |
 |
 |
Club | Positie(s) |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1 | Jean-Marie Pfaff | 3 | 0 | 0 | 0 | 0 |  | GK |
| 2 | Georges Grün | 3 | 1 | 0 | 0 | 0 | | RB, CB |
| 3 | Paul Lambrichts | 2 | 0 | 0 | 1 | 0 | | CB |
| 4 | Lei Clijsters | 2 | 0 | 0 | 0 | 1 | | CB |
| 5 | Michel De Wolf | 3 | 0 | 0 | 0 | 0 | | LB, CB |
| 6 | Frank Vercauteren | 3 | 1 | 0 | 0 | 1 | | LM |
| 7 | René Vandereycken | 3 | 0 | 0 | 0 | 0 | | DM |
| 8 | Nico Claesen | 3 | 0 | 0 | 0 | 1 | | CF |
| 9 | Erwin Vandenbergh | 3 | 1 | 0 | 0 | 1 | | CF |
| 10 | Ludo Coeck | 2 | 0 | 0 | 2 | 0 |  | CM, DM |
| 11 | Jan Ceulemans  | 3 | 1 | 0 | 0 | 0 | | AM |
| 12 | Jacky Munaron | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | | GK |
| 13 | Marc Baecke | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | | LB |
| 14 | Walter De Greef | 3 | 0 | 0 | 0 | 0 | | CB |
| 15 | René Verheyen | 1 | 0 | 0 | 1 | 0 | | CM |
| 16 | Enzo Scifo | 3 | 0 | 0 | 0 | 1 | | RM, AM |
| 17 | Eddy Voordeckers | 1 | 0 | 0 | 1 | 0 | | CF |
| 18 | Alex Czerniatynski | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | | CF |
| 19 | Raymond Mommens | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | | LM, CM |
| 20 | Wim De Coninck | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | | GK |
Wedstrijden
Poulefase
|
| ||||
| 13 juni 1984 20:30 UTC+2 |
België |
2 – 0 | %3B_Flag_of_Serbia_and_Montenegro_(2003%E2%80%932006).svg.png){kind=small} |
Stade Félix Bollaert, Lens Toeschouwers: 41.525 Scheidsrechter: Erik Fredriksson (Zweden) |
Vandenbergh  Grün |
||||
België
|
     Joegoslavië
|
|
.svg.png) |
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
| ||||
| 16 juni 1984 17:15 UTC+2 |
Frankrijk  |
5 – 0 | |
Stade de la Beaujoire, Nantes Toeschouwers: 51.359 Scheidsrechter: Robert Valentine (Schotland) |
| Platini Giresse Fernández |
||||
    Frankrijk
|
België
|
|
.svg.png) |
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
| ||||
| 19 juni 1984 20:30 UTC+2 |
Denemarken  |
3 – 2 | |
La Meinau, Straatsburg Toeschouwers: 36.911 Scheidsrechter: Adolf Prokop, Oost-Duitsland |
| Arnesen Brylle Larsen |
| |||
     Denemarken
|
België
|
|
.svg.png) |
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
KBVB · A-internationals · Selecties · Statistieken · Bondscoaches · Belgisch vrouwenelftal · Olympisch elftal · België U21 · België U20 · België U19 · België U18 · België U17 · Vrouwen U19 · Vrouwen U17
1900 – 1919 · 1920 – 1939 · 1940 – 1959 · 1960 – 1979 · 1980 – 1999 · 2000 – 2009 · 2010 – 2019 · 2020 – 2029
OS 1900 · OS 1920 · OS 1924 · OS 1928 · WK 1930 · WK 1934 · WK 1938 · WK 1954 · WK 1970 · EK 1972 · EK 1980 · WK 1982 · EK 1984 · WK 1986 · WK 1990 · WK 1994 · WK 1998 · EK 2000 · WK 2002 · OS 2008 · WK 2014 · EK 2016 · WK 2018 · EK 2020
WK 1934 · WK 1938 · WK 1954 · WK 1958 · WK 1962 · EK 1964 · WK 1966 · EK 1968 · WK 1970 · EK 1972 · WK 1974 · EK 1976 · WK 1978 · EK 1980 · WK 1982 · EK 1984 · WK 1986 · EK 1988 · WK 1990 · EK 1992 · WK 1994 · EK 1996 · WK 1998 · WK 2002 · EK 2004 · WK 2006 · EK 2008 · WK 2010 · EK 2012 · WK 2014 · EK 2016 · WK 2018 · EK 2020
Albanië · Algerije · Andorra · Argentinië · Armenië · Australië · Azerbeidzjan · Bosnië en Herzegovina · Brazilië · Bulgarije · Canada · Chili · Colombia · Costa Rica · Cyprus · DDR · Denemarken · Duitsland · Egypte · El Salvador · Engeland · Estland · Faeröer · Finland · Frankrijk · Gabon · Gibraltar · Griekenland · Hongarije · Ierland · IJsland · Irak · Israël · Italië · Ivoorkust · Japan · Joegoslavië · Kazachstan · Kroatië · Letland · Litouwen · Luxemburg · Malta · Marokko · Mexico · Montenegro · Nederland · Noord-Ierland · Noord-Macedonië · Noorwegen · Oostenrijk · Panama · Paraguay · Peru · Polen · Portugal · Qatar · Roemenië · Rusland · San Marino · Saoedi-Arabië · Schotland · Servië · Servië en Montenegro · Slovenië · Slowakije · Sovjet-Unie · Spanje · Tsjechië · Tsjecho-Slowakije · Tunesië · Turkije · Uruguay · Verenigde Staten · Wales · Zambia · Zuid-Korea · Zweden · Zwitserland
Algerije (2014) · Argentinië (2014) · Brazilië (2018) · Engeland (2018, 1) · Engeland (2018, 2) · Frankrijk (1904) · Frankrijk (2018) · Ierland (2016) · Italië (2016) · Japan (2018) · Nederland (1985) · Panama (2018) · Polen (1982) · Rusland (2014) · Sovjet-Unie (1982) · Tunesië (2018) · Verenigde Staten (2014) · West-Duitsland (1980) · Zuid-Korea (2014)