Koninklijke Beiaardschool Jef Denyn

De Koninklijke Beiaardschool Jef Denyn is een Belgische beiaardschool gelegen te Mechelen. Ze was de eerste in haar soort[3] en geniet internationale faam. Daarnaast beheert de school een museum[4] en is ze de organisator en drijvende kracht van enkele internationale manifestaties zoals de vijfjaarlijkse Koningin Fabiolawedstrijd[5] en de Masterklasse.[1] De studentenvereniging heet Campana en het schooltijdschrift heet 't Schipke.[6]

Koninklijke Beiaardschool Jef Denyn

Internationaal Hoger Instituut voor Beiaardkunst
In de hof van Busleyden hangt in het torentje het oefencarillon van de beiaardschool Jef Denyn
Algemeen
LocatieMechelen,  België
Opgericht1922
Typedko
DenominatieOVSG[1]
Personen
DirecteurKoen Cosaert
Leerlingen60[2] (2010)
Overig
AfkortingIHIB
Websitebeiaardschool.mechelen.be
Portaal    Onderwijs

Geschiedenis

De eerste ideeën voor deze opleiding dateren al van 1914, de Eerste Wereldoorlog zorgde voor een aanmerkelijke vertraging. De Koninklijke Beiaardschool werd uiteindelijk opgericht in 1922 te Mechelen door de beiaardier Jef Denyn en werd mede mogelijk gemaakt door financiële steun van de Amerikanen Herbert Hoover, John D. Rockefeller Jr. en William Gorham Rice.[7] 2 jaar later (1924) kwam de school onder toezicht van de Rijksinspectie voor Muziekonderricht en in 1957 ten slotte werd ze door het Ministerie van Onderwijs erkend en gesubsidieerd in het kader van de schoolpactwetgeving.

In 1959 ontving de school de titel Koninklijke Beiaardschool 'Jef Denyn', Internationaal Hoger Instituut voor Beiaardkunst van koning Boudewijn. Drie jaar later (1962) werd de school verheven tot '1e categorie' en daarmee feitelijk gelijkgesteld met de gemeentelijke conservatoria en -academies.[8]

Op 5 april 1984 opende de Koninklijke Beiaardschool een afdeling in de schoot van de Katholieke Universiteit Leuven. In hetzelfde jaar verleende Koningin Fabiola haar hoge bescherming aan de Koninklijke Beiaardschool en werd de campanologie en de beiaardcultuur vanuit Mechelen voor het eerst naar Japan uitgedragen. In januari 1990 werd een tweede afdeling geopend in het Instituut 'Pro Musica' (Belgium-Flanders Exchange Center) te Osaka, Japan. Een jaar later volgde een afdeling in Halle.[9]

In 1995 werd de school uitgeroepen tot Cultureel Ambassadeur van Vlaanderen en in 2004 erkende de Vlaamse Regering de unieke positie van de beiaardschool en werd deze formeel geherpositioneerd in het Vlaamse onderwijs. De school verwief een bijzondere zelfstandige status en daarmee erkend als onafhankelijke gespecialiseerde hogere beroepsopleiding. Dit geeft haar het recht om bij regeringsbesluit erkende getuigschriften (laureaatsniveau) af te leveren.[8]

in 2008 besloot de raad van beheer unaniem om de inrichtende macht van de school over te dragen aan de stad Mechelen.[1]

Structuur

Directeurs
Directeurvantot
Jef Denyn19221944
Staf Nees19441965
Piet Van den Broek19651981
Jo Haazen19812010
Koen Cosaert2010heden

Omschrijving

De beiaardschool behoort tot het officieel gesubsidieerd onderwijs[10] met beperkt gespecialiseerd leerplan. Behalve oefenklavieren in de school zelf, beschikt de school over een echte beiaard in het Hof van Busleyden. De leerlingen maken daarnaast ook gebruik van de drie andere beiaarden van de stad, waaronder die van de Sint-Romboutskathedraal.

Het studieplan is gespreid over zes leerjaren en omvat de vakken:[11]

Daarnaast dient er in de hogere graad een studie over een campologisch onderwerp gemaakt te worden.

Afdelingen

Naast de hoofdschool in Mechelen zijn er nog afdelingen van de Koninklijke Beiaardschool te:[12]

  • Leuven: Deze afdeling werd opgericht in 1984. De school maakt gebruik van de beiaard van de universiteitsbibliotheek van de stad.
  • Roeselare: Deze afdeling is opgericht in 1991 in samenwerking met het Roeselaarse stadsbestuur. De beiaardiers van Ieper, Wingene en Nieuwpoort alsook de assistent-beiaardier van Roeselare volgden hier hun opleiding.
  • Peer: Deze afdeling is opgericht in 2002 en is befaamd voor haar Amerikaans standaardklavier.

Zie ook
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.