BMW 507

De 507 was een idee van Max Hoffman, een autoimporteur uit de Verenigde Staten. Hij vond dat een roadster-versie van de 502 het gat zou vullen tussen de goedkopere sportwagens van MG en Triumph en de exclusieve Mercedes-Benz 300SL. Het prototype van de BMW 507, gebaseerd op het 40 cm ingekorte chassis van de BMW 502, werd ontworpen door BWM designer Ernst Loof. Max Hoffman vond dit ontwerp te 'saai' en gaf Albrecht Graf von Goertz, die destijds in New York woonde, opdracht de productieversie van de 507 te tekenen. Fritz Fiedler kreeg de leiding over de ontwikkeling van de techniek. Hij moest zo veel mogelijk al bestaande onderdelen gebruiken om de kosten te drukken.[1]

De 507 wordt aangedreven door een 3,2-liter V8, die 150 pk produceert. Latere modellen kregen 15 pk extra met een vermogen van 165 pk. Dit werd bereikt door grotere kleppen te gebruiken. De kracht wordt via een handgeschakelde versnellingsbak naar de achterwielen gedreven. De topsnelheid bedraagt 200 km/h, maar door de motor meer toeren te laten draaien kon de auto een snelheid van 218 km/h bereiken. De 507 accelereert naar 100 km/h in precies 10 seconden. De eerste modellen maakten gebruik van trommelremmen, vanaf 1958 werden schijfremmen op de vooras standaard.

De 507 moest in Duitsland $5000,- gaan kosten maar door hoge productiekosten werd de prijs opgevoerd naar $9000,- en uiteindelijk ging de 507 in de verkoop voor $10.500,-. Dit bedrag betaalde men ook voor een 300SL en daarom viel de verkoop heel erg tegen. BMW was bijvoorbeeld van plan 2000 exemplaren te verkopen in de VS. Dit aantal haalde BMW bij lange na niet: er werden er slechts 39 verkocht in de VS. In totaal bleef de verkoop steken op 252 exemplaren, wat de 507 tot een zeer zeldzame auto maakt. Tegenwoordig is een goed exemplaar veel geld waard.[2]

Enkele beroemdheden kochten een BMW 507, waaronder Elvis Presley (hij bezat eerst een witte, maar ruilde deze later in voor een rood exemplaar[3]), John Surtees en Hans Stuck.