Ataxie

Cerebellaire ataxie verwijst naar ataxie die ontstaat door stoornissen in de kleine hersenen (cerebellum). De kleine hersenen spelen een belangrijke rol in het integreren van informatie die nodig is om bewegingen te coördineren en soepel te laten verlopen. Hoewel ataxie niet bij alle laesies in het cerebellum voorkomen, komt het in veel gevallen wel voor.[1] Mensen met cerebellaire ataxie hebben moeite met het reguleren van de kracht, de reikwijdte, de richting, de snelheid en het ritme van spierbewegingen.[2] Daarnaast hebben mensen vaak een instabiele gang, moeite met oogbewegingen, dysartrie, dysfagie, hypotonie, dysmetrie en dysdiadochokinese.[1]

Met sensorische ataxie wordt gedoeld op ataxie die ontstaat door het ontbreken van de proprioceptie—het besef van waar de ledematen zich bevinden ten opzichte van het lichaam. Dit ontstaat veelal door schade aan de dorsale kant van het ruggenmerg. Sensorische ataxie uit zich met een instabiele "stompende" loopgang en een wankel evenwicht. Dit wordt verergerd wanneer er niet kan worden gecompenseerd met behulp van het gezichtsvermogen, bijvoorbeeld in donkere ruimtes. Dit kan worden gemeten met de proef van Romberg: de neuroloog vraagt de patiënt zijn/haar voeten tegen elkaar te zetten en de ogen te sluiten. Patiënten met sensorische ataxie zullen wankelen.

Ataxie kan ook worden veroorzaakt door stoornissen in het evenwichtsorgaan (ook wel vestibulair systeem). In acute en unilaterale gevallen kan dit leiden tot draaiduizeligheid, misselijkheid en braken. In langzaam opkomende, chronische, bilaterale gevallen zijn deze symptomen mogelijk afwezig en kan de ataxie worden gekenmerkt door enkel een evenwichtsstoornis.