Anti-epilepticum
Een anti-epilepticum is een middel tegen epilepsie.
Aangezien epilepsie optreedt bij en door een verhoogde prikkelbaarheid van zenuwcellen hebben al deze middelen op de een of andere manier een dempende werking op (delen van het) centraal zenuwstelsel. Anti-epileptica behoren vaak tot de GABA-agonisten die de werking van de dempende neurotransmitter γ-aminoboterzuur versterken.
Gebruikte middelen zijn onder andere
Structuur van carbamazepine
- carbamazepine (Tegretol®)
- valproïnezuur (natriumvalproaat)(Depakine®)
- lamotrigine (Lamictal®)
- gabapentine (Neurontin®)
- topiramaat (Topamax®)
- pregabaline (Lyrica®)
- levetiracetam (Keppra®)
- benzodiazepinen zoals clonazepam (Ritrovil®) en clobazam (Frisium®)
- fenytoïne (Diphantoïne®)
- fenobarbital
- paraldehyde
Anti-epileptica kunnen interacties met andere genees- of genotmiddelen hebben. Alcohol kan de werking van anti-epileptica versterken. Sommige anti-epileptica kunnen de werking van de anticonceptiepil verminderen of tenietdoen.
 |
Zie de categorie Anticonvulsants van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp. |
This article is issued from
Wikipedia.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.