Alfred Wünnenberg

Op 25 februari 1913 trad Wünnenberg als Fahnenjunker in het Infanterie-Regiment „Vogel von Falckenstein“ (7. Westfälisches) Nr. 56 van het Pruisische leger. Tijdens de Eerste Wereldoorlog werd hij als compagniescommandant in september 1914 aan het Westfront en in 1915 aan het Oostfront gewond. Vanaf juni 1916 volgde hij een pilotenopleiding en werd in augustus 1917 als verkenningsvlieger in de Feld-Flieger-Abteilung 47 ingezet.

In april 1919 na het einde van de Eerste Wereldoorlog werd hij lid van het Grenzschutz Ost en in oktober 1919 van een vrijkorps in Opper-Silezië. Na zijn bevordering naar Hauptmann verliet hij het leger in september 1920, en werd overgenomen als Polizei-Oberleutnant in de Pruisische Schutzpolizei.

In april 1920 behield hij enkele functies als hondenbegeleider aan de hogere politieschool in Essen. Hij werd als instructeur vanaf februari 1920 tot april 1921 aan de Höhere Polizeischule Potsdam-Eiche ingezet. Aansluitend keerde hij aanvang mei 1921 als honden-instructeur aan de politieschool in Essen terug, en was tot februari 1924 commandant van de politiehonden eenheid. Er volgde meerdere functies aan de politieschool in Krefeld. Van 1926 tot 1928 aan de politieschool in Keulen en waar hij vanaf mei 1928 tot de administratie van de politie behoorde. Aansluitend was hij instructeur op het Polizei-Institut Charlottenburg. Hij trouwde in 1929 en werd vader van een dochter. Er volgde overplaatsing naar de politie-inspectie in Hindenburg, waar hij werkte tot einde juli 1933. Op 1 mei 1933 werd hij lid van de NSDAP.

Vanaf augustus 1933 voerde hij het commando over de Schutzpolizei in Beuthen, vanaf mei 1934 in Gleiwitz en vanaf februari 1935 in Saarbrücken en vanaf oktober 1935 in Bremen en vanaf oktober 1937 ook in Mannheim. In december 1938 wisselde hij als eerste Erster Generalstabsoffizier (la) in de staf van de inspecteurs van de Ordnungspolizei in Stuttgart.

Wünnenberg werd lid van de SS. Op 2 oktober 1939 werd hij commandant van het Polizei-Schützen-Regiments 3 van de Polizei-Division. In de Dienstgradangleichung kreeg hij de rang van een SS-Standartenführer toegekend. Met dit regiment nam hij aan de Slag om Frankrijk en Operatie Barbarossa deel. Voor zijn inzet werd hem op 15 november 1941 met het Ridderkruis van het IJzeren Kruis onderscheiden.

Op 15 december 1941 nam hij over het commando over van Walter Krüger van het 4. SS-Polizei-Panzergrenadier-Division. Als erkenning voor de zware strijd van zijn eenheid, werd hem als SS-Brigadeführer en Generalmajor der Polizei en het Eikenloof bij zijn Ridderkruis van het IJzeren Kruis onderscheiden.

Op 10 juni 1943 werd hij afgelost en met terugwerkende kracht vanaf 1 juni 1943 als bevelvoerend generaal van het IV. SS-Panzerkorps. Op 31 augustus 1943 werd hij de opvolger van Kurt Daluege, als Chef des Hauptamtes der Ordnungspolizei.

In de laatste oorlogsdagen vluchtte hij over de Rattenlinie Nord naar Flensburg. Na de oorlog werd hij in het interneringskamp Dachau geïnterneerd, maar kwam in de aankomende jaren weer vrij. Hij stierf op 30 december 1963 in Krefeld.

• Fahnenjunker: 25 februari 1913
• Unteroffizier: 28 juni 1913[4]
• Fähnrich: 27 januari 1914[4]
• Leutnant: 5 augustus 1914[4]
• Oberleutnant: 6 november 1917[4]
• Charakter Hauptmann: 1920[4]
• Polizei-Oberleutnant: 1 februari 1920[4]
• Polizei-Hauptmann: 13 juli 1921[4]
• Major der Reserve (Reichsheer): augustus 1931[4]
• Major der Schutzpolizei: 1 april 1932[4][5]
• Oberstleutnant der Schutzpolizei: 20 april 1937[4][5]
• Oberst der Schutzpolizei: 1 januari 1940[4][5]
• SS-Mann: 1 januari 1940[4]
• SS-Standartenführer: 1 januari 1940[4]
• SS-Oberführer: 9 november 1941[4]
• SS-Brigadeführer in de Waffen-SS: 9 december 1941[4][5]
• Generalmajor der Polizei: 1 oktober 1941[5] - 9 oktober 1941[4]
• SS-Gruppenführer in de Waffen-SS: 1 juli 1942[4][5]
• Generalleutnant der Polizei: 11 juli 1942[4][5]
• SS-Obergruppenführer en Generaal in de Waffen-SS en de politie: 1 juli 1943[4][5]

• NSDAP-nr.: 2 222 600[4][5](lid geworden 1 mei 1933)
• SS-nr.: 405 898[4][5]

• Ridderkruis van het IJzeren Kruis op 15 november 1941 als Oberst der Schutzpolizei en Kdr., SS-Polizei-Schützen-Regiment 3, SS-Polizei-Division[4][6][3][7][5]
• Ridderkruis van het IJzeren Kruis met Eikenloof (Nr. 91) op 23 april 1942 als SS-Brigadeführer en Generalmajor der Polizei & Kdr., SS-Polizei-Division[4][6][3][7][5]
• Herhalingsgesp bij IJzeren Kruis 1939, 1e Klasse (21 augustus 1941) en 2e Klasse (18 juni 1940)[8][4][5]
• IJzeren Kruis 1914, 1e Klasse (9 september 1915) en 2e Klasse (10 februari 1915)[8][4][5]
• Medaille Winterschlacht im Osten 1941/42[4][5] op 28 juli 1942[9]
• Ehrendegen des Reichsführers-SS[4][5]
• SS-Ehrenring[4][5]
• Gewondeninsigne 1918 in goud[4]
• Dienstonderscheiding van de Politie[4]
• Abzeichen für Beobachtungsoffiziere aus Flugzeugen[10][9]
• Dienstonderscheiding van de SS

• Lijst van SS-leiding in de generaalsrang