Alexander Voormolen

Hij werd geboren als zoon van de Rotterdamse hoofdcommissaris Willem Voormolen en studeerde piano bij Willem en Marinus Petri en compositie bij Johan Wagenaar aan de Toonkunst Muziekschool in Utrecht. O.a. Willem Pijper en Jacob van Domselaer waren zijn studiegenoten. Hij ging naar Parijs in 1915 op uitnodiging van dirigent Rhené-Bâton, waar hij studeerde bij Albert Roussel en kennis maakte met o.a. Maurice Ravel en Frederick Delius.

Hij keerde terug naar Nederland in 1923 en vestigde zich in Den Haag. Hij was lange tijd muziekrecensent bij de Nieuwe Rotterdamsche Courant en bibliothecaris van het Koninklijk Conservatorium in Den Haag.

Begrijpelijkerwijs werd Voormolen aanvankelijk vooral beïnvloed door het Franse impressionisme. Later worden meer Nederlandse invloeden zichtbaar, te zien aan zijn composities Tableaux des Pays-Bas, twee "kinderboeken" (1920 en 1924), de beide Baron Hop suites (1924 en 1931, geïnspireerd door het Haagse hofleven in de 18e eeuw) en de Pastorale voor hobo en strijkorkest (1940). Voormolen was een bewonderaar van Louis Couperus. Hij componeerde een aantal orkestwerken geïnspireerd door deze Couperus, zoals Eline (1957) en de Kleine Haagse suite (1939). De Canzone uit het hoboconcert is als herkenningsmelodie gebruikt voor de televisieserie De kleine zielen naar de roman van Couperus. Tot slot is de invloed van Max Reger en Anton Bruckner te horen in latere werken, zoals de Sinfonia Concertante (1951) en de Ciacona e fuga (1958).

Voormolen kreeg in 1932 de Muziekprijs van de gemeente Den Haag voor zijn Air Willem V. In 1961 ontving hij de Johan Wagenaarprijs voor zijn gehele oeuvre, en de Visser Neerlandiaprijs voor Three songs on British verse (1948). In 1976 ontving hij de Penning van de Rotte van de gemeente Rotterdam. In 1978 kreeg hij het erelidmaatschap van de Haagsche Kunstkring aangeboden.

• pagina Alexander Voormolen op de site van Donemus
• Biografie Alexander Voormolen in het Biografisch Woordenboek van Nederland (BWN)