verloven

• Geluid:  verloven    (hulp, bestand)

• ver·lo·ven

• In de betekenis van ‘door trouwbelofte verbinden’ voor het eerst aangetroffen in 1634 [1]
• afgeleid van loven met het voorvoegsel ver- [2]

verloven

1. wederkerend zich ~: iemand een (informele) belofte om te trouwen geven

1. • De kroonprins verloofde zich met een burgermeisje. 

1. • Hij doet haar een huwelijksaanzoek en ze verloven zich. 

• verloving

• ondertrouwen

verloven mv

1. meervoud van het zelfstandig naamwoord verlof

• Het woord verloven staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'verloven' herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.