stóf

Limburgs
Uitspraak
  • IPA: /stof/ (Etsbergs)

Zelfstandig naamwoord

stóf m

  1. stof (textiel)
  1. «Riek mich daen stóf eins aan, ich broek 't veur dezer bóks.»
    Rijk mij die stof eens aan, ik heb het nodig voor deze broek.
Verbuiging
enkelvoud meervoud
geheel gemuteerd verkleind gemuteerd verkleind geheel gemuteerd verkleind gemuteerd verkleind
nominatief stóf-stöfke-stöf-stöfkes-
genitief stófs-stöfkes-stöf-stöfkes-
locatief stóffes-stóffeske-stóffese-stóffeskes-
datief stóffe-stöfke-stöf-stöfkes-
accusatief stóf-stöfke-stöf-stöfkes-
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.