spelling
Nederlands
Woordafbreking
- spel·ling
Zelfstandig naamwoord
spelling v
- (taalkunde) de al dan niet vastgelegde manier waarop de woorden van een taal geschreven worden
- Het Nederlands heeft, in tegenstelling tot het Engels, een officieel vastgelegde spelling.
Hyponiemen
- foutspelling, nakeurspelling, vingerspelling, voorkeurspelling, voorkeursspelling
Afgeleide begrippen
|
|
|
|
|
Vertalingen
1. de al dan niet vastgelegde manier waarop de woorden van een taal geschreven worden
Gangbaarheid
- Het woord spelling staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
- In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'spelling' herkend door:
100 % | van de Nederlanders; |
99 % | van de Vlamingen. |
Engels
Uitspraak
- Geluid: spelling (VS) (hulp, bestand)
- IPA: /ˈspelɪŋ/
enkelvoud | meervoud |
---|---|
spelling | spellings |
This article is issued from
Wiktionary.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.