singulier
Nederlands
Woordafbreking
- sin·gu·lier
Woordherkomst en -opbouw
- Leenwoord uit het Frans, in de betekenis van ‘zonderling’ voor het eerst aangetroffen in 1420 [1] [2]
| stellend | vergrotend | overtreffend | |
|---|---|---|---|
| onverbogen | singulier | singulierder | singulierst |
| verbogen | singuliere | singulierdere | singulierste |
| partitief | singuliers | singulierders | - |
Gangbaarheid
- Het woord singulier staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
- In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'singulier' herkend door:
| 74 % | van de Nederlanders; |
| 87 % | van de Vlamingen. |
Verwijzingen
This article is issued from
Wiktionary.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.