schutter

• Geluid:  schutter    (hulp, bestand)

• schut·ter

• In de betekenis van ‘persoon die schiet’ voor het eerst aangetroffen in 1240 [1]
• afgeleid met nultrap en umlaut bij de wortel van het werkwoord schieten met het achtervoegsel -er, oorspronkelijk afkomstig van schuttre (iemand die met pijl en boog schiet) [2]

schutter m

1. iemand die een schiettuig bedient

1. • Er klonk een schot, maar waar de schutter zich bevond was niet duidelijk. 

2. (sport) iemand die de bal tracht in het doel te doen belanden, veelal van enige afstand

1. • Hij stond bekend als een uitstekend schutter. 

• boogschutter, Boogschutter, boordschutter, haakschutter, handboogschutter, scherpschutter, sluipschutter, sportschutter, staartschutter, topschutter

• schutteren, schutterkoning, schutterlijk, schutterneger, schuttersdoelen, schuttersfeest, schuttersgilde, schutterskoning, schuttersput, schuttersstuk, schuttersvis

• Het woord schutter staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'schutter' herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

schutter

1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van schutteren
   

   • Ik schutter. 

2. gebiedende wijs van schutteren
   

   • Schutter! 

3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van schutteren
   

   • Schutter je?