ontroeren

Nederlands

naamwoord van handeling
zelfstandig	bijvoeglijk
ontroeren	ontroerend
ontroering	ontroerd

Uitspraak

Geluid: ontroeren (hulp, bestand)

Woordafbreking

ont·roe·ren

Woordherkomst en -opbouw

In de betekenis van ‘in het gemoed treffen’ voor het eerst aangetroffen in 1637 [1]
Afgeleid van roeren met het voorvoegsel ont-

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
ontroeren	ontroerde	ontroerd
zwak -d	volledig

Werkwoord

ontroeren

overgankelijk gevoelens van medeleven, vertedering of getroffenheid oproepen

- Onwillekeurig werd hij ontroerd door de aanhankelijkheid waarmee het kind hem begroette.

Vertalingen

1. gevoelens van medeleven, vertedering of getroffenheid oproepen

Duits: berühren ^(de)
Engels: move ^(en), touch ^(en)

Frans: émouvoir ^(fr), bouleverser ^(fr)
Spaans: conmover ^(es), emocionar ^(es), conmocionar ^(es)

Gangbaarheid

Het woord ontroeren staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'ontroeren' herkend door:

100 %	van de Nederlanders;
100 %	van de Vlamingen.

Verwijzingen

"ontroeren" in: Sijs, N. van der Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen. 2e druk (2002) Veen, Amsterdam / Antwerpen; op website dbnl.org; ISBN 90 204 2045 3

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.