ont-

(niet scheidbaar)
ont-

1. ont- + werkwoord geeft een beëindiging van een werking of een verwijdering aan.

1. • Iets ontvangen betekent iets uit andersmans handen krijgen. 

2. ont- + werkwoord vormt een in de regel ergatief werkwoord dat het begin van een spontaan proces aanduidt.

1. • Ontbranden betekent spontaan in brand vliegen. 

2. ont- + zelfstandig naamwoord + -en vormt een werkwoord dat een verwijdering van iets aangeeft.

1. • Iets ontbladeren betekent bladeren verwijderen 

2. ont- + bijvoeglijk naamwoord + -en vormt een werkwoord dat de beëindiging van een hoedanigheid aangeeft.

1. • Een klank ontronden betekent de klank minder gerond maken 

1. • Het ontvetten van de keuken was een lastige klus. 

2. ont- + bijvoeglijk naamwoord + -en vormt een werkwoord dat het begin van een hoedanigheid aangeeft.

1. • Iemand ontnuchteren betekent echter juist iemand nuchter maken, bijvoorbeeld door de dronkenschap te beëindigen. 

1. • Op verzoek van de arts ontblootte hij zijn bovenlijf. 

• [3]: be-; vgl. bebossen en ontbossen.
• [4]: in-; vgl. invetten en ontvetten.