kras

• Geluid:  kras    (hulp, bestand)
• IPA: /krɑs/

• kras

• [1] [2] [3]

kras v/m

1. langgerekte oppervlaktebeschadiging veroorzaakt door het bewegen van een scherpe punt over een voorwerp

1. • Leg iets onder je schrijfwerk, anders krijg je krassen op tafel! 

• gletsjerkras, kriskras

• gekras, krasblok, kraskaart, kraslot, krasloterij, kraspen, krassen, krasser, krasserig, krasspel

kras

1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van krassen
   

   • Ik kras. 

2. gebiedende wijs van krassen
   

   • Kras! 

3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van krassen
   

   • Kras je? 

• Leenwoord uit het Duits, in de betekenis van ‘sterk, flink’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1781 [4]
• > Indonesisch: keras - «sterk» [5]

kras

1. nog sterk voor zijn jaren

1. • Hij is een krasse ouwe baas. 

2. opzienbarend, meest in een onaangename zin van dat woord

1. • Dit is een krasse tegenstelling. 

• [1] levenskrachtig

• Het woord kras staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'kras' herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.