irriteren

Nederlands

naamwoord van handeling
zelfstandig	bijvoeglijk
irriteren	irriterend
irritatie	geïrriteerd

Uitspraak

Geluid: irriteren (hulp, bestand)

Woordafbreking

ir·ri·te·ren

Woordherkomst en -opbouw

Leenwoord uit het Frans, in de betekenis van ‘prikkelen’ voor het eerst aangetroffen in 1553 [1]
afgeleid van het Franse irriter (met het achtervoegsel -eren) [2]

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
irriteren	irriteerde	geïrriteerd
zwak -d	volledig

Werkwoord

irriteren

overgankelijk op onaangename wijze prikkelen

- Hij raakte geïrriteerd door het onophoudelijke geklaag van zijn studenten.

Afgeleide begrippen

irritatie

Vertalingen

1. op onaangename wijze prikkelen

Duits: irritieren ^(de), reizen ^(de)
Engels: irritate ^(en)

Frans: irriter ^(fr)
Spaans: irritar ^(es), amohinar ^(es)

Gangbaarheid

Het woord irriteren staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'irriteren' herkend door:

100 %	van de Nederlanders;
99 %	van de Vlamingen.

Verwijzingen

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.