interpretatie
Nederlands
Woordafbreking
- in·ter·pre·ta·tie
Woordherkomst en -opbouw
- Leenwoord uit het Frans, in de betekenis van ‘uitlegging, vertolking’ voor het eerst aangetroffen in 1350 [1]
- Naamwoord van handeling van interpreteren met het achtervoegsel -atie [2]
enkelvoud | meervoud | |
---|---|---|
naamwoord | interpretatie | interpretaties |
verkleinwoord | interpretatietje | interpretatietjes |
Zelfstandig naamwoord
interpretatie v
- de manier waarop je iets beschouwt, duiding, lezing, uitlegging
- Het ligt er net aan welke interpretatie je aan die tekst geeft. [3]
- (kunst) vertolking van een muzikale compositie of een tekst
Hyponiemen
- bijbelinterpretatie, herinterpretatie, misinterpretatie, re-interpretatie, tekstinterpretatie, voorkeursinterpretatie, wereldinterpretatie, werkelijkheidsinterpretatie, wetsinterpretatie, zelfinterpretatie
Afgeleide begrippen
|
|
|
|
Gangbaarheid
- Het woord interpretatie staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
- In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'interpretatie' herkend door:
99 % | van de Nederlanders; |
100 % | van de Vlamingen. |
Verwijzingen
This article is issued from
Wiktionary.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.