indicatie

Nederlands

Uitspraak

Geluid: indicatie (hulp, bestand)

Woordafbreking

in·di·ca·tie

Woordherkomst en -opbouw

Leenwoord uit het Frans, in de betekenis van ‘aanwijzing’ voor het eerst aangetroffen in 1824 [1]
Naamwoord van handeling van indiceren met het achtervoegsel -atie
afgeleid van het Franse indication of daarvoor van het Latijnse 'indicatio'

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	indicatie	indicaties
verkleinwoord

Zelfstandig naamwoord

indicatie v

aanwijzing
aanduiding
(juridisch) grond van verdenking
(medisch) ziekteverschijnsel dat aanleiding is voor een bepaalde behandeling

Hyponiemen

contra-indicatie, kostenindicatie, letterindicatie, omzetindicatie, opname-indicatie, prijsindicatie, verplegingsindicatie

Afgeleide begrippen

indicatiebeleid
indicatiebeoordeling

indicatief
indicatiefvorm
indicatiegebied

indicatiekoers
indicatielamp
indicatieprijs

indicatiestaf
indicatiestelling
indicatieziekten

Vertalingen

1. aanwijzing

Duits: Hinweis ^(de) m, Indiz ^(de) o
Engels: indication ^(en)

Frans: indication ^(fr) v
Spaans: indicación ^(es) v

Gangbaarheid

Het woord indicatie staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'indicatie' herkend door:

99 %	van de Nederlanders;
99 %	van de Vlamingen.

Verwijzingen

"indicatie" in: Sijs, N. van der Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen. 2e druk (2002) Veen, Amsterdam / Antwerpen; op website dbnl.org; ISBN 90 204 2045 3

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.