hulde

Nederlands
Uitspraak
Woordafbreking
  • hul·de
Woordherkomst en -opbouw
  • In de betekenis van ‘eerbetoon’ voor het eerst aangetroffen in 1784 [1]
  • [2]
enkelvoud meervoud
naamwoord hulde -
verkleinwoord

Zelfstandig naamwoord

hulde v

  1. eerbetoon
    • Hij onderging de hulde glimlachend. 
    • Een militaire band brengt een muzikale hulde. 
Hyponiemen
Afgeleide begrippen
Vertalingen
    1. eerbetoon   

Werkwoord
vervoeging van
hullen

hulde

  1. enkelvoud verleden tijd van hullen
    • Ik hulde. 
    • Jij hulde. 
    • Hij, zij, het hulde. 

Gangbaarheid
  • Het woord hulde staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
99 %van de Nederlanders;
99 %van de Vlamingen.

Verwijzingen
  1. "hulde" in: Sijs, N. van der Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen. 2e druk (2002) Veen, Amsterdam / Antwerpen; op website dbnl.org; ISBN 90 204 2045 3
  2. hulde op website: Etymologiebank.nl


Middelnederlands

Zelfstandig naamwoord

hulde v

  1. genegenheid, liefde.
    • Daermede mochti die hulde mijn hebben, al haddi minen vader doot.[1] 
Schrijfwijzen
ook: houde

Verwijzingen
  1. Middelnederlandsch woordenboek van Eelco Verwijs, Jacob Verdam 1885 M. Nijhoff
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.