foon

Nederlands
Niet te verwarren met: -foon
Uitspraak
Woordafbreking
  • foon
Woordherkomst en -opbouw
  • Leenwoord uit het Grieks, in de betekenis van ‘eenheid van geluid’ voor het eerst aangetroffen in 1939 [1]
  • [2]
enkelvoud meervoud
naamwoord foon fonen
foons
verkleinwoord foontje foontjes

Zelfstandig naamwoord

foon

  1. (taalkunde) klanksegment, eenheid van geluid
Verwante begrippen
Vertalingen
    1. klanksegment, eenheid van geluid   

Verwijzingen
  1. "foon" in: Sijs, N. van der Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen. 2e druk (2002) Veen, Amsterdam / Antwerpen; op website dbnl.org; ISBN 90 204 2045 3
  2. etymologiebank.nl

Gangbaarheid
  • Het woord 'foon' staat niet in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Taalunie.

Meer informatie
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.