enen

• Geluid:  enen    (hulp, bestand)
• IPA: /ˈenə(n)/

• enen

enen mv

1. meervoud van het zelfstandig naamwoord één
2. meervoud van het zelfstandig naamwoord een

1. • Hij gooide drie enen en een zes. 

2. meervoud van het zelfstandiɡ ɡebruikt een als tegenhanger van ander:

1. • Architectonisch vormt het een geometrisch geheel, van hoge spelonken, de enen smal, de anderen breed maar steeds rechthoekig. [1]

enen

1. datief oude verbogen vorm van één, voornamelijk gebruikt bij tijdsaanduidingen na voorzetsels

1. • Het is net even na enen. 

• in enen
• ten enenmale

enen

1. (verouderd) datief van het lidwoord een bij een mannelijk of onzijdig woord

1. • Ach! wat ijselijke slagen, wat enen oceaan beroerd door lijkgezucht en jammervlagen u uwe Walvisch heeft ontvoerd. [2]

2. (verouderd) accusatief van het lidwoord een bij een mannelijk woord

1. • Hang enen mantel om van wolken (...) [3]

• eenen