demonstratief

Nederlands

Leenwoord uit het Latijn, in de betekenis van ‘aanwijzend voornaamwoord’ voor het eerst aangetroffen in 1638 [1]
afgeleid van demonstratie met het achtervoegsel -ief
afgeleid van het Franse démonstratif of daarvoor van het Latijnse 'demonstrativus'

_{Niet in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Taalunie als zelfstandig naamwoord}

demonstratief o

demonstratief

- Mohammed B. had op de eerste procesdag in juli 2005 een Palestijnse sjaal om zijn hoofd geknoopt zoals de profeet dat zou hebben gedaan. Toen de rechters de zaal in kwamen, bleef de moordenaar van Theo van Gogh zitten. Hij keerde demonstratief zijn rug naar de rechtsorde. Daar keek niemand van op. Van te voren had hij laten weten: „Ik als gelovige laat mij leiden door de richtlijnen die Allah mij geeft. Ik heb niets te maken met wereldlijke wetten.”[2]
(taalkunde) aanwijzend

1.

Het woord demonstratief staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'demonstratief' herkend door:

100 %	van de Nederlanders;
99 %	van de Vlamingen.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	demonstratief	demonstratieven
verkleinwoord	-	-