cursief
Nederlands
"Romein" (boven) versus "cursief" (onder).
Woordafbreking
- cur·sief
Woordherkomst en -opbouw
- Leenwoord uit het Frans, in de betekenis van ‘schuin (van letters)’ voor het eerst aangetroffen in 1566 [1]
- Via Middelfrans cursif van Middeleeuws Latijn cursivus, afgeleid van het Latijnse werkwoord cursare, "[heen en weer] lopen"
| stellend | vergrotend | overtreffend | |
|---|---|---|---|
| onverbogen | cursief | cursiever | cursiefst |
| verbogen | cursieve | cursievere | cursiefste |
| partitief | cursiefs | cursievers | - |
Bijvoeglijk naamwoord
cursief
- (typografie), (taalkunde) een schuingedrukt lettertype
- Door iets cursief te drukken hoop je dat het meer opvalt.
Afgeleide begrippen
- cursiefje
- cursiveren
- cursivering
Gangbaarheid
- Het woord cursief staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
- In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'cursief' herkend door:
| 100 % | van de Nederlanders; |
| 100 % | van de Vlamingen. |
This article is issued from
Wiktionary.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.