copuleren

Nederlands

Uitspraak

Geluid: copuleren (hulp, bestand)

Woordafbreking

co·pu·le·ren

Woordherkomst en -opbouw

Leenwoord uit het Latijn, in de betekenis van ‘paren’ voor het eerst aangetroffen in 1872 [1]
afgeleid van het Franse copuler (met het achtervoegsel -eren) [2]

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
copuleren	copuleerde	gecopuleerd
zwak -d	volledig

Werkwoord

copuleren [3]

inergatief (dierkunde) (seksualiteit) geslachtsgemeenschap hebben

- Bij deze soort wordt er pas gecopuleerd na een uitgebreid paringsritueel.

Synoniemen

paren, coïteren

Verwante begrippen

copulatie

Vertalingen

1. geslachtsgemeenschap hebben

Duits: kopulieren ^(de)
Engels: copulate ^(en)
Frans: copuler ^(fr)

Indonesisch: campur ^(id)
Spaans: copular ^(es)

Gangbaarheid

Het woord copuleren staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'copuleren' herkend door:

94 %	van de Nederlanders;
94 %	van de Vlamingen.

Meer informatie

Zie Wikipedia voor meer informatie.

Verwijzingen

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.