constellatie
Nederlands
Woordafbreking
- con·stel·la·tie
Woordherkomst en -opbouw
- Leenwoord uit het Frans, in de betekenis van ‘sterrenbeeld’ voor het eerst aangetroffen in 1451 [1]
- afgeleid van het Franse constellation [2]
- afgeleid van het Latijnse stēlla (ster) met het voorvoegsel con- en met het achtervoegsel -atie [3]
enkelvoud | meervoud | |
---|---|---|
naamwoord | constellatie | constellaties |
verkleinwoord | - | - |
Zelfstandig naamwoord
constellatie v [4]
- het gehele samenstel van factoren dat invloed op iets of iemand uitoefent
- (astronomie) configuratie, onderlinge stand van hemellichamen
- (astronomie) sterrenbeeld
Synoniemen
- [2,3] sterrenbeeld
Verwante begrippen
Hyponiemen
- gezinsconstellatie, machtsconstellatie, satellietconstellatie
Vertalingen
2,3 sterrenbeeld, configuratie, onderlinge stand van hemellichamen
Gangbaarheid
- Het woord constellatie staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
- In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'constellatie' herkend door:
92 % | van de Nederlanders; |
96 % | van de Vlamingen. |
Verwijzingen
- "constellatie" in: Sijs, N. van der Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen. 2e druk (2002) Veen, Amsterdam / Antwerpen; op website dbnl.org; ISBN 90 204 2045 3
- Wiktionnaire
- constellatie op website: Etymologiebank.nl
- Woordenboek der Nederlandsche taal (1864-2001).
This article is issued from
Wiktionary.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.