carillon

• Geluid:  carillon    (hulp, bestand)

• ca·ril·lon

• Leenwoord uit het Frans, in de betekenis van ‘klokkenspel’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1824 [1]

carillon o m

1. (muziekinstrument) muziekinstrument, dat bestaat uit een reeks van klokken en wordt bespeeld via een speciaal manuaal door een beiaardier, of ook wel door een mechaniek wordt aangestuurd

1. • De winkeliersvereniging laat op het plein een nieuw carillon plaatsen. 

1. • Onder het motto De stem van de stad speelt beiaardier Richard de Waardt (32) elke zaterdagmiddag verzoeknummers op het eeuwenoude carillon van de Laurenskerk. [2] 

• beiaard, klokkenspel

• idiofoon, slaginstrument, toetsinstrument, zelfklinker

• carillonist

• campanile, campanologie, klokkentoren, luidklok, schellenboom, speelwerk

• Het woord carillon staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'carillon' herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.