blamage

Nederlands

Uitspraak

Geluid: blamage (hulp, bestand)

Woordafbreking

bla·ma·ge

Woordherkomst en -opbouw

Leenwoord uit het Duits, in de betekenis van ‘afgang’ voor het eerst aangetroffen in 1929 [1]
Naamwoord van handeling van blameren met het achtervoegsel -age [2]

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	blamage	blamages
verkleinwoord	blamagetje	blamagetjes

Zelfstandig naamwoord

blamage v

een afgang veroorzaakt door eigen falen

- De actie werd een complete blamage.

Vertalingen

1. een afgang veroorzaakt door eigen falen

Duits: Blamage ^(de) v
Engels: disgrace ^(en)

Frans: honte ^(fr) v, déshonneur ^(fr) m
Spaans: vergüenza ^(es) v, deshonra ^(es) v

Gangbaarheid

Het woord blamage staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'blamage' herkend door:

99 %	van de Nederlanders;
91 %	van de Vlamingen.

Verwijzingen

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.