berechting

• Geluid:  berechting    (hulp, bestand)
• IPA: / bəˈrɛxtɪŋ /

• be·rech·ting

• naamwoord van handeling berechten met het achtervoegsel -ing

berechting v [1]

1. het ondergaan van een rechtszaak

1. • De Raad voor de Rechtspraak hamert ook op het belang van de wet. "Deze wet is belangrijk voor de berechting van daders van wraakporno. Door de aanpassing komen er meer mogelijkheden om te vervolgen voor gevallen die nu tussen wal en schip vallen." [2] 

1. • Een Poolse drugshandelaar die in Ierland is aangehouden dreigt aan berechting in Polen te ontsnappen omdat Ierland de Poolse rechtspraak niet vertrouwt. Ook de drugssmokkelaar zelf doet dat niet: door de hervormingen van het Poolse gerechtelijke systeem, zegt hij, 'loop ik het reële risico dat ik in Polen geen eerlijk proces krijg'. [3] 

1. • De man was in afwachting van zijn berechting op vrije voeten. De Raadkamer van de Amsterdamse rechtbank heeft vandaag de gevangenneming bevolen omdat de man zich niet aan de voorwaarden hield die de rechter hem had opgelegd. De man zou zich geregeld bij de reclassering moeten melden, maar hij legde tot twee keer toe een oproep naast zich neer. [4] 

1. • Het besluit staat los van het strafrechtelijk onderzoek en de mogelijke vervolging en berechting van de daders. "Maar deze trajecten kunnen elkaar wel wederzijds versterken", zegt Blok. [5] 

• [1] uitspraak, vonnis, beoordeling, rechtszaak, veroordeling

• Het woord berechting staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'berechting' herkend door: