Junge

Duits

Zelfstandig naamwoord

Junge m

  1. jongen (mannelijk kind)
  2. jongen (onvolwassen man)
Verbuiging
enkelvoud meervoud
nominatief der Jungedie Jungen
genitief des Jungender Jungen
datief dem Jungenden Jungen
accusatief den Jungendie Jungen

Zelfstandig naamwoord

Junge o

  1. jong (pas geboren dier)
Verbuiging
enkelvoud meervoud
nominatief das Jungedie Jungen
genitief des Jungender Jungen
datief dem Jungeden Jungen
accusatief das Jungedie Jungen
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.