παρακείμενος

Ancient Greek

Etymology

Perfect participle of πᾰρᾰ́κειμαι (parákeimai). Substantivized (sense for grammar) in Hellenistic Koine with ellipsis of χρόνος (khrónos, “tense”).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /pa.ra.kěː.me.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pa.raˈki.mɛ.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /pa.raˈki.me.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pa.raˈci.me.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pa.raˈci.me.nos/

Noun

πᾰρᾰκείμενος • (parakeímenos) m (genitive πᾰρᾰκειμένου); second declension

(grammar) present perfect tense

Inflection

Second declension of ὁ πᾰρᾰκείμενος; τοῦ πᾰρᾰκειμένου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ πᾰρᾰκείμενος ho parakeímenos	τὼ πᾰρᾰκειμένω tṑ parakeiménō	οἱ πᾰρᾰκείμενοι hoi parakeímenoi
Genitive	τοῦ πᾰρᾰκειμένου toû parakeiménou	τοῖν πᾰρᾰκειμένοιν toîn parakeiménoin	τῶν πᾰρᾰκειμένων tôn parakeiménōn
Dative	τῷ πᾰρᾰκειμένῳ tôi parakeiménōi	τοῖν πᾰρᾰκειμένοιν toîn parakeiménoin	τοῖς πᾰρᾰκειμένοις toîs parakeiménois
Accusative	τὸν πᾰρᾰκείμενον tòn parakeímenon	τὼ πᾰρᾰκειμένω tṑ parakeiménō	τοὺς πᾰρᾰκειμένους toùs parakeiménous
Vocative	πᾰρᾰκείμενε parakeímene	πᾰρᾰκειμένω parakeiménō	πᾰρᾰκείμενοι parakeímenoi
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Participle

πᾰρᾰκείμενος • (parakeímenos) m (feminine πᾰρᾰκειμένη, neuter πᾰρᾰκείμενον); first/second declension

perfect mediopassive participle of πᾰρᾰ́κειμαι (parákeimai)

Inflection

First and second declension of πᾰρᾰκείμενος; πᾰρᾰκειμένη; πᾰρᾰκείμενον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	πᾰρᾰκείμενος parakeímenos	πᾰρᾰκειμένη parakeiménē	πᾰρᾰκείμενον parakeímenon	πᾰρᾰκειμένω parakeiménō	πᾰρᾰκειμένᾱ parakeiménā	πᾰρᾰκειμένω parakeiménō	πᾰρᾰκείμενοι parakeímenoi	πᾰρᾰκείμεναι parakeímenai	πᾰρᾰκείμενᾰ parakeímena
Genitive	πᾰρᾰκειμένου parakeiménou	πᾰρᾰκειμένης parakeiménēs	πᾰρᾰκειμένου parakeiménou	πᾰρᾰκειμένοιν parakeiménoin	πᾰρᾰκειμέναιν parakeiménain	πᾰρᾰκειμένοιν parakeiménoin	πᾰρᾰκειμένων parakeiménōn	πᾰρᾰκειμένων parakeiménōn	πᾰρᾰκειμένων parakeiménōn
Dative	πᾰρᾰκειμένῳ parakeiménōi	πᾰρᾰκειμένῃ parakeiménēi	πᾰρᾰκειμένῳ parakeiménōi	πᾰρᾰκειμένοιν parakeiménoin	πᾰρᾰκειμέναιν parakeiménain	πᾰρᾰκειμένοιν parakeiménoin	πᾰρᾰκειμένοις parakeiménois	πᾰρᾰκειμέναις parakeiménais	πᾰρᾰκειμένοις parakeiménois
Accusative	πᾰρᾰκείμενον parakeímenon	πᾰρᾰκειμένην parakeiménēn	πᾰρᾰκείμενον parakeímenon	πᾰρᾰκειμένω parakeiménō	πᾰρᾰκειμένᾱ parakeiménā	πᾰρᾰκειμένω parakeiménō	πᾰρᾰκειμένους parakeiménous	πᾰρᾰκειμένᾱς parakeiménās	πᾰρᾰκείμενᾰ parakeímena
Vocative	πᾰρᾰκείμενε parakeímene	πᾰρᾰκειμένη parakeiménē	πᾰρᾰκείμενον parakeímenon	πᾰρᾰκειμένω parakeiménō	πᾰρᾰκειμένᾱ parakeiménā	πᾰρᾰκειμένω parakeiménō	πᾰρᾰκείμενοι parakeímenoi	πᾰρᾰκείμεναι parakeímenai	πᾰρᾰκείμενᾰ parakeímena
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	πᾰρᾰκειμένως parakeiménōs			—			—
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

Greek: παρακείμενος (parakeímenos)

Greek

Etymology

From Ancient Greek πᾰρᾰκείμενος. Perfect participle of παράκειμαι (parákeimai), an ancient middle voice verb. Substantivized (sense for grammar), from Hellenistic Koine with ellipsis of χρόνος (khrónos, “tense”).[1]

Pronunciation

IPA^(key): /paraˈcimenos/
Hyphenation: πα‧ρα‧κεί‧με‧νος

Noun

παρακείμενος • (parakeímenos) m

(grammar) perfect, present perfect

Usage notes

[2]In Greek there are two formations of perfect tense, both periphrastic:

παρακείμενος (auxiliary verb έχω + infinitive)
παρακείμενος β' (auxiliary verb είμαι + passive perfect participle

Declension

declension of παρακείμενος

	singular	plural
nominative	παρακείμενος •	παρακείμενοι •
genitive	παρακειμένου •	παρακειμένων •
accusative	παρακείμενο •	παρακειμένους •
vocative	παρακείμενε •	παρακείμενοι •

Participle

παρακείμενος • (parakeímenos) m (feminine παρακείμενη, neuter παρακείμενο)

(formal) lie beside or before, left or right
Χορήγηση οικοδομικής άδειας για την αποθήκη και τον παρακείμενο χώρο.
Chorígisi oikodomikís ádeias gia tin apothíki kai ton parakeímeno chóro.
Planning permission for the storeroom and the neighbouring area.

Declension

Compare to the noun declension after the ancient inflection.

declension of παρακείμενος

number case / gender	singular			plural
number case / gender	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	παρακείμενος	παρακείμενη	παρακείμενο	παρακείμενοι	παρακείμενες	παρακείμενα
genitive	παρακείμενου	παρακείμενης	παρακείμενου	παρακείμενων	παρακείμενων	παρακείμενων
accusative	παρακείμενο	παρακείμενη	παρακείμενο	παρακείμενους	παρακείμενες	παρακείμενα
vocative	παρακείμενε	παρακείμενη	παρακείμενο	παρακείμενοι	παρακείμενες	παρακείμενα

References

παρακείμενος in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], 1998, by the "Triantafyllidis" Foundation.
Babiniotis, Georgios (2002) Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας [Modern Greek Dictionary] (in Greek), 2nd edition, Athens: Lexicology Centre

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.

[1] παρακείμενος in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], 1998, by the "Triantafyllidis" Foundation.

[2] Babiniotis, Georgios (2002) Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας [Modern Greek Dictionary] (in Greek), 2nd edition, Athens: Lexicology Centre

παρακείμενος

Ancient Greek

Etymology

Pronunciation

Noun

Inflection

Participle

Inflection

Descendants

Further reading

Greek

Etymology

Pronunciation

Noun

Usage notes

Declension

Participle

Declension

References