παρακειμένους

See also: παρακείμενους

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /pa.ra.keː.mé.noːs/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pa.ra.kiˈmɛ.nus/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /pa.ra.kiˈme.nus/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pa.ra.ciˈme.nus/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pa.ra.ciˈme.nus/

Noun

πᾰρᾰκειμένους • (parakeiménous) m

accusative plural of πᾰρᾰκείμενος (parakeímenos)

Participle

πᾰρᾰκειμένους • (parakeiménous)

accusative plural masculine of πᾰρᾰκείμενος (parakeímenos)

Greek

Pronunciation

IPA^(key): /paraciˈmenus/
Hyphenation: πα‧ρα‧κει‧μέ‧νους

Noun

παρακειμένους • (parakeiménous) m

Accusative plural form of παρακείμενος (parakeímenos).

Usage notes

As participle: παρακείμενους (parakeímenous).

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.