παρακείμενοι

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /pa.ra.kěː.me.noi̯/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pa.raˈki.mɛ.ny/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /pa.raˈki.me.ny/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pa.raˈci.me.ny/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pa.raˈci.me.ni/

Noun

πᾰρᾰκείμενοι • (parakeímenoi) m

nominative and vocative plural of πᾰρᾰκείμενος (parakeímenos)

Participle

πᾰρᾰκείμενοι • (parakeímenoi)

nominative and vocative plural masculine of πᾰρᾰκείμενος (parakeímenos)

Greek

Pronunciation

IPA^(key): /paraˈcimeni/
Hyphenation: πα‧ρα‧κεί‧με‧νοι
Homophone: παρακείμενη (parakeímeni)

Noun

παρακείμενοι • (parakeímenoi) m

Nominative and vocative plural form of παρακείμενος (parakeímenos).

Participle

παρακείμενοι • (parakeímenoi)

Nominative and vocative plural masculine form of παρακείμενος (parakeímenos).

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.