demittens

Latin

Etymology

Present participle of dēmittō

Participle

dēmittēns m, f, n (genitive dēmittentis); third declension

  1. This term needs a translation to English. Please help out and add a translation, then remove the text {{rfdef}}.

Inflection

Third declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative dēmittēns dēmittēns dēmittentēs dēmittentia
Genitive dēmittentis dēmittentis dēmittentium dēmittentium
Dative dēmittentī dēmittentī dēmittentibus dēmittentibus
Accusative dēmittentem dēmittēns dēmittentēs, dēmittentīs dēmittentia
Ablative dēmittente, dēmittentī1 dēmittente, dēmittentī1 dēmittentibus dēmittentibus
Vocative dēmittēns dēmittēns dēmittentēs dēmittentia

1When used purely as an adjective.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.