rzyć

rzyć (Polnisch)

Substantiv, f
Singular Plural
Nominativ rzyć rzycie
Genitiv rzyci rzyci
Dativ rzyci rzyciom
Akkusativ rzyć rzycie
Instrumental rzycią rzyciami
Lokativ rzyci rzyciach
Vokativ rzyci rzycie

Worttrennung:

rzyć, Plural: rzy·cie

Aussprache:

IPA: [ʒɨt͡ɕ], Plural: [ˈʒɨt͡ɕɛ]
Hörbeispiele:  rzyć (Info), Plural: —
Reime: -ɨt͡ɕ

Bedeutungen:

[1] veraltet, heute noch regional: Gesäß, Hintern, Steiß, Po, Popo, Arsch
[2] archaisch: Anus, After, Arschloch

Herkunft:

Erbwort aus dem urslawischen *ritь ‚Gesäß, Hintern‘ (siehe auch polnisch pasożyt → pl); gemeinslawisches Wort, das etymologisch verwandt ist mit tschechisch řiť → cs, kirchenslawisch рить (rit’) → cu, russisch (archaisch) рить (rit’) → ru und kroatisch rit → hr sowie ferner mit litauisch rietas → lt und lettisch rieta → lv[1][2]

Synonyme:

[1] cztery litery, de, dupa, kufer, kuper, pupa, półdupki, pośladki, siedzenie, tył, tyłek
[2] odbyt

Beispiele:

[1]

Übersetzungen
 

Referenzen und weiterführende Informationen:

[1] Słownik Języka Polskiego – PWN: „rzyć“
[1] Słownik Języka Polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego: „rzyć“
[1] Witold Doroszewski: Słownik języka polskiego. Band 1–11, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1997, ISBN 83-01-12321-4 (elektronischer Reprint; Erstdruck 1958–1969) „rzyć“
[1, 2] Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki: Słownik języka polskiego. Band 5 Próba–R, Warszawa 1912 (Digitalisat), Seite 826.
[1] Samuel Bogumił Linde: Słownik języka polskiego. Band 3 (Volumen V) R–T, Drukarnia XX. Piiarów, Warszawa 1812, „rzyć“, Seite 178.
[*] Słownik Ortograficzny – PWN: „rzy%E6“

Quellen:

  1. Wiesław Boryś: Słownik etymologiczny języka polskiego. 1. Auflage. Wydawnictwo Literackie, Kraków 2005, ISBN 83-08-03648-1, „pasożyt“ Seite 416.
  2. Vasmer's Etymological Dictionary: „рить“

Ähnliche Wörter:

żyć, ryć
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.