Koorsluiting

De koorsluiting van een kerk is de afsluiting waarmee het koor eindigt. In een georiënteerde kerk is dit aan de oostzijde. Hier kan het koor op verschillende manieren eindigen, met een:

• halfronde sluiting
• driezijdige of veelhoekige sluiting
  • vijftwaalfde sluiting
• rechte of vlakke sluiting

In roze de koorsluiting

De Kathedraal van Laon met een rechte sluiting (rechts), en de oorspronkelijke veelhoekige sluiting

Indien een kerk een kooromgang heeft, eventueel met straalkapellen, dan wordt met de koorsluiting enkel het centrale deel van het koor beschreven zonder de kooromgang en zonder de straalkapellen, en dit gedeelte is vaak een lichtbeuk.

Als de koorsluiting van een (vaak romaanse) kerk smaller is dan het aangrenzende koortravee, wordt er niet meer gesproken van een koorsluiting maar van een apsis.

In romaanse kerken komt een rechte koorsluiting veel voor. Bij gotische kerken is een rechte sluiting bijzonderder. Dit komt onder andere voor bij de Kathedraal van Laon, die oorspronkelijk een veelhoekige sluiting had. In de Engelse gotiek is een rechte sluiting de standaard geworden.

Naarmate de gotiek zich verder ontwikkelde, werd de koorsluiting ook complexer. De opbouw van de koorsluiting komt doorgaans overeen met het patroon dat de gewelfribben vormen, en gaan dan in elkaar over. Eventueel kan er één geheel worden gevormd met het eerste koortravee.

Een koorsluiting kan verder open zijn, een open sluiting, of dicht, een gesloten sluiting.

Een koorsluiting moet niet verward worden met een koorafsluiting, zoals een koorhek of een doksaal.