Witte chocolade

Witte chocolade bevat geen vaste cacaobestanddelen. Tijdens het productieproces van witte chocolade worden de donkergekleurde vaste bestanddelen van de cacaoboon gescheiden van het vet (cacaoboter), net als bij melk- en pure chocolade, maar die bestanddelen worden later niet weer samengevoegd. Hierdoor mist witte chocolade de antioxidanten en andere stoffen die karakteristiek zijn voor melk- en pure chocolade, zoals thiamine, riboflavine, theobromine en fenylethylamine. Vaak worden de smaak- en geurstoffen uit de cacaoboter verwijderd om de sterke smaak ervan te verminderen.

Witte chocolade werd voor het eerst in de jaren 30 van de 20ste eeuw in Zwitserland door Nestlé geproduceerd. In 1945 ontwikkelde Kuno Baedeker in Noord-Amerika eveneens witte chocolade. Nestlé introduceerde haar versie van het product in 1948 op de Amerikaanse markt.

Sinds 2004 moet witte chocolade in de Verenigde Staten ten minste 20% cacaoboter, 14% gecondenseerde melk en 3,5% melkvet bevatten. Het mag niet meer dan 55% suiker of zoetstoffen bevatten. In de Europese Unie zijn dezelfde normen ingevoerd, zij het zonder limiet op suiker en zoetstoffen.

Volgens de Nederlandse Warenwet mag witte chocolade geen chocolade genoemd worden en ook niet als zodanig op de verpakking vermeld worden; wel toegestaan is de vermelding "witte chocolade".[1]

Zie de categorie Witte chocolade van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.