Wilde kat

De wilde kat heeft een lichtgele tot donkergrijze vacht met een vaag strepenpatroon en een geringde staart. Ze komen voor in loofbossen, bosranden, halfwoestijnen en op steppen en savannen.

In de periode 1999-2014 zijn er in Nederland ten minste vijf waarnemingen gedaan van wilde katten. Het zou voor het eerst zijn geweest sinds eeuwen dat het dier daar in het wild is waargenomen. In juni 2015 werd op de Strabrechtse Heide bij Heeze door Staatsbosbeheer een wilde kat gefilmd en in februari 2016 door Stichting Ark in een bos tussen de Limburgse riviertjes Geul en Gulp.

Er worden vijf ondersoorten van de wilde kat wetenschappelijk erkend:[1][3]

• Europese wilde kat (Felis silvestris silvestris), komt voor in Centraal-Europa, Schotland, de Pyreneeën, de Karpaten, de Balkan, Anatolië en het westen van de Kaukasus
• Afrikaanse wilde kat of Nubische kat (Felis silvestris lybica), komt voor in Transkaukasië, het zuidoosten van Europees Rusland, het westen van Centraal-Azië, Iran, de Levant, de randgebieden van het Arabisch Schiereiland, Noord-Afrika, de Sahelzone van West-Afrika, oostwaarts naar Soedan en Ethiopië. Nubische katten werden vereerd door de oude Egyptenaren
• Zuid-Afrikaanse wilde kat (Felis silvestris cafra), komt voor in Zuidelijk Afrika
• Aziatische steppenkat (Felis silvestris ornata), komt voor in Centraal-Azië, tot het westen van India, het westen van China en het zuiden van Mongolië
• Chinese bergkat of Gobikat (Felis silvestris bieti), komt voor in het noorden van China in de provincies Binnen-Mongolië, Sinkiang, Gansu en Qinghai

De gedomesticeerde kat stamt af van de Afrikaanse wilde kat.[3] Domesticatie vond vanaf zo'n 9000 jaar geleden zowel in het oude Nabije Oosten als in het oude Egypte plaats.[4]

De wilde kat is een solitaire soort die in de schemering of 's nachts op jacht gaat. Hij jaagt voornamelijk op knaagdieren, haasachtigen en vogels. Soms grijpt hij ook andere kleine en middelgrote zoogdieren, kikkers, reptielen, vissen en insecten. Ook plantaardig voedsel staat op zijn dieet. De wilde kat eet zelden aas.

In de paartijd, die in het voorjaar valt, vergroot de kater zijn gebruikelijke territorium en markeert dit frequenter dan normaal met urine. De poezen zijn ongeveer zes dagen lang krols en zijn dan bereid tot paring. Na een draagtijd van 60 tot 70 dagen worden tussen de een en vijf jongen geboren op een beschutte plek, bijvoorbeeld een boomholte of een spleet tussen de rotsen.

Hybridisatie met verwilderde katten vormt in vele gebieden de grootste bedreiging voor het voortbestaan van de ondersoorten. Deze bastaardering lijkt in Europa voornamelijk voor te komen in gebieden waar de populaties versnipperd zijn geraakt. In herstelde populaties komen bastaarden minder voor. In bepaalde gebieden in bijvoorbeeld Israël zijn echter zoveel kruisingen voorgekomen, dat er geen raszuivere dieren meer voorkomen. Door deze hybriden is het voor jagers die de opdracht hebben verwilderde huiskatten te doden moeilijk om het verschil tussen een wilde en een verwilderde kat te zien.

• De Wilde kat terug in Nederland, Zoogdiervereniging, juni 2006