Wieg van de beschaving
De term wieg van de beschaving verwijst naar locaties waar volgens de huidige archeologische gegevens de beschaving is ontstaan. Vandaag gaat men ervan uit dat er geen enkele "wieg" was, maar verschillende beschavingen die onafhankelijk van elkaar ontstonden. De Vruchtbare Sikkel (Mesopotamië en het Oude Egypte) als de vroegste. Andere beschavingen ontstonden in Azië gelegen langs grote rivierdalen, zoals de Indus-Gangesvlakte op het Indisch subcontinent en de Gele Rivier in China. De mate waarin er sprake was van significante invloed tussen de vroege beschavingen van het Nabije Oosten en die van Oost-Azië wordt betwist. Geleerden accepteren dat de Precolumbiaanse beschavingen van Meso-Amerika, Mexico, en Peru, onafhankelijk zijn ontstaan van die in Eurazië.
Geleerden hebben de beschaving gedefinieerd aan de hand van verschillende criteria, zoals het gebruik van het schrift, steden, een klassenmaatschappij, landbouw, veeteelt, openbare gebouwen, metallurgie en monumentale architectuur.
Een of meerdere locaties
Een oude theorie ging ervan uit dat de beschaving begon in de vruchtbare halve maan en van daaruit zich verder verspreidde. Nu neemt men aan dat de beschavingen onafhankelijk van elkaar ontstonden, op verschillende locaties in beide hemisferen. Ze hebben geconstateerd dat sociaal-culturele ontwikkelingen plaatsvonden in verschillende tijdsfasen. "Sedentaire" en "nomadische" gemeenschappen bleven op elkaar inwerken; ze waren niet strikt verdeeld onder verschillende culturele groepen.
De huidige wetenschap identificeert over het algemeen zes locaties waar de beschaving onafhankelijk is ontstaan:
- 1. Mesopotamië
- 2. de Nijl
- 3. de Indus
- 4. de Gele Rivier
- 5. het centrale Andes gebergte
- 6. Meso-Amerika
Bronnen
- Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Cradle of civilization op de Engelstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.