William Edward Burghardt Du Bois
William Edward Burghardt Du Bois (23 februari 1868, Great Barrington – 27 augustus 1963, Accra), was een vooraanstaande Afro-Amerikaanse mensenrechtenactivist en academicus van de eerste helft van de 20e eeuw. Hij wordt wel de 'vader van het Panafrikanisme' genoemd, en was actief als socioloog, historicus, schrijver, redacteur, dichter en docent. Op 95-jarige leeftijd werd hij genaturaliseerd tot Ghanees staatsburger, nadat de Amerikaanse overheid hem een nieuw paspoort had ontzegd.
Opleiding
Nadat hij in 1888 afstudeerde van Fisk University, bleek Harvard zijn titel van Fisk niet te erkennen. Hij haalde daarom in 1890 cum laude een nieuwe bachelorgraad aan Harvard, waar hij zijn studie ook vervolgde. Na het behalen van zijn master in geschiedenis in 1892, kreeg hij een studiebeurs die hem toestond zijn opleiding in Berlijn te vervolgen. In Duitsland, waar hij tot 1894 bleef, werkte hij veelvuldig samen met gerenommeerde sociologen, waaronder Gustav von Schmoller. Na zijn terugkeer promoveerde hij in 1895 als eerste Afro-Amerikaan in de geschiedenis aan Harvard, op een proefschrift over de trans-Atlantische slavenhandel.[1]
Na gedoceerd te hebben aan de Wilberforce universiteit en later aan de Universiteit van Pennsylvania, werd hij gevraagd de faculteit voor Sociologie op te zetten op de Universiteit van Atlanta (nu Clark Atlanta University).
Du Bois in Nederland
Du Bois bezocht Nederland twee keer. De eerste keer was in 1893, toen hij als student in Berlijn door Europa trok. Nederland omschreef hij als “an extremely neat and well-ordered mud-puddle [...].”[2] In september 1958 komt hij voor enkele dagen naar Nederland op uitnodiging van uitgever Paul Breman. Hij spreekt in Den Haag, bij Ons Suriname in Amsterdam, en wordt geïnterviewd door de VPRO. Vertaalster Rosey E. Pool en activist Otto Huiswoud spelen daarbij een belangrijke rol.
Bronnen, noten en/of referenties
|