Udi
De Udi of Uti of Udin zijn een oud volk dat in de Kaukasus woonde en woont. Zij leven nu vooral in Azerbeidzjan, maar zijn ook verspreid over andere landen. Ze zijn in totaal nog met 10.000 en spreken een eigen taal. Ze hebben zich tussen de 5e eeuw en de 8e eeuw bekeerd tot het Christendom.
Udi
| ||||
 | ||||
Een Udi-vrouw in 1883 | ||||
| Verspreiding | Kaukasus | |||
| Taal | Lezgisch | |||
| ||||
De meeste Udi leven in Azerbeidzjan, in het dorp Nij van de regio Kabala in Oguz en in Bakoe. Er leven kleine groepen in Rusland vooral in de Oblast Rostov, Sjachty, Taganrog, Rostov aan de Don, Azov, Aleksandrovka, in Krasnodar, Dinskoy, Leningrad, Koesjtsjevski, in Stavropol Minvody, Pjatigorsk, in Volgograd, Doebovy Ovrag en Sverdlovsk, Ivanovo, Kaloega, Moskou, Sint-Petersburg, Astrachan. Er leven ook Udi in Georgië: te Zinobiani en de buitenwijken van Tbilisi, Poti en Roestavi. Er leven er ook te Kazachstan in Aktau en in Oekraïne te Charkov.
De Udi zijn voor het eerst vermeld door Herodotus in de 5e eeuw v.Chr. Hij schreef dat ze bij de Slag bij Marathon in 490 v.Chr. meevochten met de 9e satrapie van het Perzisch leger tegen de Grieken. Ook Strabo in zijn Geographica uit de 1e eeuw v.Chr. beschrijft ze rond de Kaspische Zee en Kaukasisch Albanië. De term Udi komt voor het eerst voor bij Plinius de Oudere. Ook Ptolemaeus en Gaius Asinius Quadratus schreven over de Udi.
Hun taal behoort tot het Lezgisch. Er zijn twee belangrijke dialecten: Nij en Vartashen.