Ring (sieraad)
Een ring is een sieraad dat men meestal om de vinger (met name de ringvinger) draagt. De ring heeft in relatie tot het huwelijk (of vergelijkbare relaties) een sterk symbolische betekenis.
Verlovingsring
Een verlovingsring is een ring waarmee de drager aangeeft verloofd te zijn en die aan elkaar gegeven wordt bij de verloving. Vaak is het de ring die de ene partner aan de andere geeft bij het huwelijksaanzoek. De ring is zodoende te vergelijken met de trouwring.
Een verlovingsring is soms een aparte ring, maar in Nederland is het meestal de (toekomstige) trouwring, gedragen aan de andere hand (bij katholieken gaat de ring dan van de rechter- naar de linkerhand en bij protestanten van de linker- naar de rechterhand[1]). Draagt men de trouwring aan de rechterringvinger, dan wordt de verlovingsring aan de linker gedragen (en andersom).
In Noord-Amerika dragen verloofden hun ring meestal aan de linkerringvinger. Volgens het volksgeloof moet men de verlovingsring altijd aan de derde vinger van de linkerhand dragen en als deze de eerste keer wordt omgeschoven moet de ring drie maal worden rondgedraaid terwijl men tot tien telt[2].
De verloving wordt in België en Nederland sinds het einde van de 20e eeuw steeds minder gevierd, met name doordat veel paren eerst gaan samenwonen voor zij in het huwelijk treden.
Trouwring
De trouwring wordt gedragen als teken voor de huwelijkstrouw. Het feit dat een ring geen begin en einde heeft, zal hiertoe hebben bijgedragen.
Het is gebruikelijk de trouwring om de ringvinger van de linkerhand te dragen. De ringvinger stond volgens het oude volksgeloof in verbinding met het hart[2] en zo is dit gebruik ontstaan; de linkerhand ligt dichter bij het hart.
Een gebruik van weduwen en weduwnaren is om de ring van de overleden huwelijkspartner achter de eigen trouwring te dragen.
In Nederland
In Nederland dragen katholieken de ring meestal aan de linkerringvinger, protestanten, orthodoxen en niet-gelovigen aan de rechterringvinger.[1]
Het uitwisselen van de ringen is al eeuwen een vast deel van de huwelijksplechtigheid. In de Katholieke Kerk is het een essentieel onderdeel van de huwelijksinzegening. De ring werd om de ringvinger van de linkerhand gedragen. Na de reformatie werden de trouwringen onder invloed van het calvinisme als ongepaste ijdelheid gezien. Terwijl de katholieken door bleven gaan met het inzegenen van trouwringen, hadden de protestanten de trouwring afgezworen. Pas in de negentiende eeuw voerden de protestanten het gebruik van de trouwring weer in, toen zij zich bewust werden van de symbolische betekenis van de ring. Maar helemaal meegaan met de katholieke gewoontes wilden ze niet. Om zich af te zetten tegen de 'linksdragende' katholieken, kozen de protestanten voor de rechtervinger. Hierdoor kan men in Nederland vaak zien of iemand katholiek of protestants is. De niet- of andersgelovigen dragen de ring nu vaak, naar Amerikaans gebruik, aan de linkerhand.
In Vlaanderen
In Vlaanderen draagt men de trouwring in West- en Oost-Vlaanderen links, in Antwerpen en Brabant rechts, terwijl het in Limburg verschilt per gebied.
Elders
In Noord-Amerika en Zuid-Afrika dragen de meeste gehuwden hun trouwring aan hun linkerringvinger, los van het feit of zij wel of niet katholiek zijn. Oosters-orthodoxen dragen hun trouwring altijd aan de rechterringvinger; een gebruik dat ook geldt in de Duitstalige landen en Chili.
Tijdens een joods huwelijk wordt de trouwring om de rechterwijsvinger van de bruid geschoven. Nadien plaatst de bruid de trouwring meestal om haar linkerringvinger.
In India is het de traditie om de trouwring aan de rechter ringvinger te plaatsen, omdat de linkerhand onrein is. Veel Noord- en Oost-Europese landen, waaronder Denemarken, Noorwegen, Rusland, Polen en Bulgarije, hebben de traditie om de trouwring aan de 4e vinger van de rechterhand te dragen. In Portugal, Spanje en Griekenland is de rechterhand ook gebruikelijk.
Volksgeloof rondom de trouwring
Er bestaat een aantal volksgeloven rondom de trouwring:[2]
- De trouwring moet permanent worden gedragen.
- Als een vrouw haar trouwring verliest, dan zal ze ook haar man verliezen.
- Als de trouwring breekt, zullen man en vrouw vroeg komen te overlijden.
- Door de trouwring op een wrat te leggen en daarna met een doorn van de kruisbes te prikken, kan men van wratten afkomen.
- Met een geleende trouwring kan een ongehuwde vrouw voorspellen of ze wel of niet gaat trouwen in de toekomst.
De bisschopsring
In de Katholieke Kerk wordt een bisschopsring geschonken aan bisschoppen, kardinalen, abten en abdissen als teken van trouw aan de Kerk, die katholieken beschouwen als Christus hemelse bruidegom, en als teken van hun trouw aan de hen toevertrouwde gemeenschap van gelovigen.
Literatuurverwijzingen
- Zo Hoort het Nu, Elsevier, Amsterdam/Brussel, ISBN 90-10-04668-0, 1983
- Lorie, P. (1992). Volksgeloof. Rijswijk: Uitgeverij Elmar B.V.
 |
Zie de categorie Rings (jewellery) van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp. |